________________
१३४ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. प्रवरे विमाने, तौ हौ च देवो परमर्डियुक्तौ ॥ जातौ मरुत्कोटिनतौ तदायुः, सप्ताधिका वै दश सागराणि ॥ अर्थः- एकज उत्तम विमानमांहे बे देवता, परमर्दिपणुं पाम्यां, तिहां सुरकोडीनां पूजनीय थयां. एम देव सिंह राजा श्रमणोपासक धर्म आराधी स्वर्गे गया.
एम पृथ्वीचंना चरित्रने विपे लब्धिअंक एवे नामे त्रीजो सर्ग संपूर्ण थयो ॥३॥ इति पृथ्वीचं ने गुणसागरना पट्नवनो संबंध समाप्त थयो ।
॥ अथ ॥ ॥ चतुर्थ सर्गस्य बालवबोधः प्रारभ्यते ॥ हवे सातमा नवने विपे सातमा शुक्रदेवलोकमां सुखमय एबुं संपूर्ण श्रायुष्य जोगवी तिहांथी देवता थयेलो राजानो जे जीव, ते प्रथम च्यवि ने ज्यां नपन्यो, तेनी यथार्थ कथा कहियें ये. तेने एक चित्त राखीने हे नव्यजनो! तमो सांजलो. __ एहिज जंबुद्दीपमा पूर्वमाहाविदेह देत्र . जे देत्रने विपे संदेहना निवा रक एवा तीर्थकरो विचरे ले. ते विदेहने विपे सारा सुरवरूप जे वृद, तेहना कबसमान सुकन्न नामा विजयंत तेने विपे पूर्वे इंइपुरी समान अयोध्या नामा नगरी, तेमां मेघनी परें वरसे एहवा दातार, धर्मवंत, धनवंत, जयवंत, पंमित एवां घणांक लोको वसे ले. वली ज्यां जिनप्रासादने विषे नाटक पूजाने अवसरें वागतां एवा जे मृदंगो, तेना गर्जारवनो ध्वनि सांन लीने सुरखीया थया जे श्रावकरूप मयूरो, ते सदा नाच कस्या करे . तथा वली जे नगरीने विपे राजकुमारो जे घोडा दोडावे , तेहनी रज आ काश पर्यंत नमे जे. जे नगरीना चतुष्कोने, जेना गंमस्थलमाथी मद फरे ले, एवा हस्तीन पोताना मदथी सींचे ले. ते सुप्रशस्य एवी नगरीने विषे शुद्ध कर्पूर समान पोतानी कीर्तियें करी वासित कस्या के देश जेणे एवो विमलकीर्तिनामा राजा राज्य करे . वली ते राजा केहवो के ? तोके बलीया एवा वैरीने बंधन करवानुं सार दे जेने विषे, तथा सुदर्शन जे समकित दर्शन तेनो धारण करनारो ,वली जेणे लक्ष्मी तो विष्णुनी पेखें वशज करेली . हवे ते राजाने प्रियमती नामें पट्टराणी , ते रूपें करी रंना जेवी ने अर्थात् इंशणी सरखी . तेहनी कुरखें देवसिंह राजानो