________________
११७ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. लाख सोनैया वधामणीना आप्या. पली सर्व सामग्री परिवारथीनगवंतने वां दवा गयो, हवे त्यां समवसरण मध्ये जइ जगइंदनीय जिनजीने विधिथी वांदी स्तवना करी यथास्थाने बेसी तत्त्वामृत देशना सांजलतो हवो. देशना सांजली, संसारना स्वरूपने असार जाणी, मोहरूपीया शत्रुनें उर्निवार जा णी तथा वैराग्य पामी पुत्रने राज्य देश राजायें पोतानी स्त्री साथें दीदा ग्रहण करी. पबी चारित्र निर्मल पाली समाधि मरणें मरी ते बेतु जणां बीजा ईशान देवलोकने विपे देव देवी पणे उपन्यां, तिहां देव संबंधीया जोग जोगवी पांच पव्योपमनुं आयुष्य जोगवी त्यांथी प्रथम, देवतानो जीव च्यवी ने एहीज जंबुद्दीपना माहाविदेह देत्रे सुकल नामा विजयने विपे विश्वपुरी नगरीमा सुरतेज नामा राजा राज्य करे ने तेहनी राणी पुष्पावती, तेनी कुखें पुत्रपणे उपन्यो. त्यार पड़ी ते राणीयें गर्जनी प्रतिपालना करवा मांमी. पडी पूर्णमासे गुनयोगें पुत्रनो जन्म थयो. त्यां पण तेना माता पितायें जन्ममहोत्सव करी तेनुं देवसेनकुंवर एवं नाम पाडयु. पढी केटलेक कालें यौवनावस्था पाम्यो तोपण तेने नारीना नोगनो वि पयानिलाष जरा पण थयो नहीं, अने ते गुणवंतनो संग करी विचस्या करे , हवे एवे समये नन्मादयंती एवी ते देवीनो जीव, तिहाथी व्यवीने तेहिज विजयने विषे वैताढ्यपर्वतनी दक्षिण श्रेणे सुरसुंदर नगरने विपे विद्याधरमांहे शिरोमणि एवो रविकिरण नामा राजा राज्य करे . तेहनी रविकांता नामा स्त्री , तेहनी कुखें पुत्रीपणे उपनो. पनी पूर्णमासे गुनयोगें ते पुत्रीनो जन्म थयो. त्यां ते राजायें तेदनो जन्म महोत्सव करी तेनुं चंकांता एवं नाम पाडयु. पड़ी ते महोटी थई यौव नावस्था पामी पण पुरुषना विषयनो अनिलाष करे नहीं. त्यां सुरकुमार सरखा विद्याधर, राजाउना पुत्रोनां रूप, तेनां कांति, चातुर्य, गुण, वगेरे तेनी सखीयो वरखाणे, परंतु ते चंकान्ता तो तेनुं नाम मात्र पण सही शके नहीं, कारण के तेने विषय वार्ता बिलकुल रुचती नथी. एवं कुंवरीनुं मन जाणी तेनां माता पिता मनरूपीया वनमां चिंतारूप अग्नियें करी बलवा लाग्यां. एवे समये ते चंकांता पोतानी सखीयो साथे पहाडनपर क्रीडा करती विचरे ले. त्यां कोई एक किन्नरयुग्म ते देवसेनकुमार, तान, मान सहित गुणोत्कीर्तन प्राकटारें मधुरस्वरें गाय . चंकांताने ते