________________
१२६ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. सलंगमांथी वेदुजण गयां, तेने कोश्ये जाण्यां नही अने सदुयें तो ए मज जाएयु जे चयना अग्निमां ते कुंवरी तथा कुंवर बेतु बली मूवां. पनी सर्व राजा तथा राजकुमार विस्मय पामीने जे जेम आव्या हता ते तेम पोत पोताने उतारे जवाने तैयार थ गया. त्यारे प्रधाने राजाने कह्यु के हे राजन! अरे या ललितांग कुमारनुं या केतुं मोठं साहसिक पणुं? अरे एनु निश्चय धैर्य तो जुवो ? आटलुं कह। प्रधान ते राज कुमारोने कहे डे के हे राजकुंवरो! तमें तो राजकुंवरीने एकली वलती मूकीने पोताना जी वितने वहालुं कीg,परंतु कदाचित् तेना साहसने लीधे अथवा तेना पुण्यो दयने लीधे तथा कोइ देवताना सहायथी ए वे जीव जो कोइ ठेकाणे जी वता होय, तो ए बंदुनो पुनर्जन्म थयो, एम सर्वे जणे जाणवू. अने ते कन्या पण फकत ते ललितांगकुमारनेज वरवा योग्य थाय,पण तमने कोइनें वरवा योग्य थाय नही. यावां प्रधाननां वचन सांजलीने ते सर्व राजा तथा राज कुमारो कहेवा लाग्या के जो ए वेद जण दैवयोगथी कदाचित जीवतां होय तो ए कन्या ललितांग कुमारज परणे, ए वात अमने सदुने प्रमाण .आवां वचन सनिलीने प्रधाने पोताना घरथकी लावी ते वेदु ज गने प्रगट कीधां, ते बेदु जणने अवंम जीवतां देखीने सर्वे आश्चर्य तथा चमत्कार पाम्यां. अने राजा पण आनंद पाम विवाहनां वधामणां करवा लाग्यो, अने बुद्धिमान् प्रधाननी अति प्रशंसा करवा लाग्यो. त्यार पनी राजायें महोटा महोत्सवें करी समकालें ते वेदु जणनो विवाह कीधो. हवे ललितांग कुमार पण ते कन्यानुपाणिग्रहण करी. सऊनोने आनंद नपजा वतो अत्युल्नासथी पोताने नगरें आव्यो. बीजा सर्व राजा तथा राज कुमारो पोतपोताने स्थानकें गया. ___ त्यार पढी ललितांग कुमरने महानोगी तथा नाग्यवंत जाणीने तेना पितायें पोतानुं राज्य आप्युं. अने राजायें पोतें पोतानुं आत्मसाधन कीधुं. हवे ललितांग राजा न्यायें करी पोताना राज्यनुं पालन करवा ला ग्यो. अने ते परगेली स्त्रीसाथें सांसारिक सुखनोगववा लाग्यो. ते सम यने विषे एक दिवसें पोताना राज्य महेलने विपे खुशालीमां स्त्री सहित यानंदमां बेठो ,तेवामां शरद ऋतु होवाथी कमल विकश्वर थई रह्यां ने, ते वखतें पोताना नगरने तथा वनवाटिकाने निरखवा लाग्यो. एवे