________________
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो
प्रातःकालें कापालिकना पगने अनुसारें तेना पिता रत्नचूडें कन्याने शोधवा माटे जे सवारोनी घटा ने पालाउ मोकल्या हता, ते जोता जोता त्यां श्रावी मल्या. तेवा ए कुंवर तथा कन्या, ए बेने दीगं. अने ते बनेली सर्व वात, कन्याना मुखथी सांजलीने हर्ष पाम्यां. ते पी अनुक्रमें कुंवरनुं सैन्य तथा कन्यानुं सैन्य ए सर्व गुं थयुं. अनुक्रमें चालतां चालतां विज यंती नगरीयें याव्या. त्यां ते रत्नचूड राजा वगरे कन्याना मुखथी ए वृत्तांत सांजली सर्व कोइ मां खुश। ययां पढी विस्तारथी घणुं इव्य खरची ने नि धिकुंमल कुमार सायें पुरंदरयशाने परणावी. पती केटलाएक दिवस त्यां रही परली ते कन्याने तथा करियावरमां मजेला केटलाएक इव्यने साथें ल रत्नचूड राजानी रजा लइ ने निधिकुंमलकुमार पोताने नगरें श्राव्या. पती सर्व स्वजन कुंटुंबने संतोष उपजावतां प्रति उल्लासने पामतां दो गुंदकदेवनी पढें सुख जोगवतां एदंपतीने एक लक्ष वर्ष व्यतीत थइ गयां. एवं समये तेमना पिता नरशेखर राजाने रणांगणने विषे शत्रुयें हयो, ते निधिकुंमलें सांजल्युं पढी तेवी रीतनुं पोताना पितानुं मृत्यु सांजली तेथी हृदयमांहे अत्यंत दुःखी थता तथा नोगोपनोगथकी, राज्यथकी विरक्त As कुंवर चिंतववा लाग्यो के लक्ष्मी चपल ले, अने श्रायुष्य अल्प ने
११०
स्थिर ने, तेमां संसारना जोग ले, ते पण ऋणविनाशी बे. ज्यां संयोग त्यां वियोग ले, या संसारमां कया प्राणी स्थिर बे ? माटे खरे जीव ! तुं कये सुखें पुष्टापणुं माने ले ? जेमाटे तारे माथे जन्म, जरा तथा मरणना
यो तो दिनदिन प्रत्यें वधताज जाय बे ? वली माता पिताने विषे जे स्नेह बे, ते पण जूतो ले, कारण के एम कांही मालम पडतुं नथी के कयो जीव क्यांथी याव्यो बे ने क्यां जाशे ! जीवने जे या जन्में माता होय, तो फरी पाठी मरीने ते स्त्रीपणे उप्तन्न थाय, अने स्त्री होय, ते मरी मातापणे पण थाय ? पिता मरीने पुत्र थाय ने पुत्र मरीने पिता थाय. नाइ होय ते मरीने शत्रु याय ने शत्रु होय, ते मरीने नाइ याय, त्यारे संसारमां स्नेह, राग
ने द्वेष, ते कोनी उपर करीयें ? वली स्नेह जे बे, ते स्वप्न तथा इंड्जाल जेवो बे, जे वस्तु लोकनें प्रति वल्लन होय . तेने तो काल, जोतां जो
मां हरण करी जाय बे ? तेम कुंवरने तात मरणथी उपजेलो शोक, घणो काल रह्यो. एवे समयें ते ताप निवारवानें तथा सर्व सुख पमाडवानें श्री