________________
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. बुं के, ज्यांसूधी आ थून बे, त्यांसूधी नगरीनो रोध नही मटे. माटे ज्यारें आ थून नांगवा मांझशो, त्यारे लश्कर हटतुं जशे. ए नीशानी जा
जो. ते जेवारें सघली यून उपाडी नांखशो, तेवारें तो सर्व उपश्व म टी जशे. ते वात सांनती नगरना लोको तो लश्करनी बीकें थून पाडवाने वलग्या, एटले कुलवालुकें कोणिकने जश्ने कडं के, तमे हमणां इहांथी उसरो (पाबा जाउ) ते सांजली लश्कर वे गार पाडं हटयु. एटले लोक ने प्रतीत यावी. तेथी लोकें आखी थून थडमूलमांथी कूर्मन्यासनी (त लीयानी) शिला सूधी खीदीने नपाडी नांखी. ते वखत कोणिकें ते वि शाला नगरीने बार वर्षने अंते नांगी. अने कोणिकने चेडा माहाराजानु युद्ध निवो. या अवसर्पिणीमां एवं यु६ कदी पण थयुं नथी.
हवे कोणिकें चेडा महाराजाने कहेवराव्युं के हे आर्य ? तमे महारी माताना पिता बो, महारा पूज्य डो माटे कहो तमने झुं प्रिय करूं ? त्या रें चेडा महाराजायें विहीण थाने कदेवराव्यु के, तने नित्य जय उत्सव नीला . ते माटे थोडीवार विलंब करीने सुखें नगरीमा प्रवेश करजे. ए वात सांनती कोणि विचायुं के ए \ माग्युं ? तोपण ते वचन मान्युं. एवा अवसरमां चेडाराजानी दीकरी सुज्येष्ठानो दीकरो सात्यकि नामें वि द्याधर ले. तेणें विचायुं के, महारा मातामहनी नगरीनी प्रजाने प्रनाते शत्रु टशे ? ते महाराथी देव्यु केम खमाय ? एवं विचारी विद्यायें करी नगरीना सर्व लोकने त्यांयी उपाडीने नीलवंत पर्वत उपर ले गयो. हवें चेडा महाराजाय पण गले लोढानी प्रतली बांधीने अगाध पाणीमां पो तानुं शरीर पडतुं मूक्यु. तेज वेलायें धरणे पोतानो साधर्मिक जाएगीने तेने पोताना नुवनमां ले गया.जे माटे आनघूट्याविनामरण केम पामे?
हवे धरणे घणी प्रशंसा करतो चेडो महाराजा पण धर्मध्यानमा त त्पर थको, मरणने अगवांबतो, अरिहंतादिक चारेनां शरणां करतो, चारे ने मंगल धारतो, निरीह, निरहंकारी, निर्मम एवा साधुनां शरणां करतो, सैकडागमें नवमां जे कां अपराध कस्या तेनी गर्दाकरतो, श्रावकनां बा र व्रत पालतां जे अतिचार लाग्या होय, तेने वोसिरावतो, क्रोध, मान, माया अने लोकरी जे हिंसा करी होय, तेने त्रिविधं त्रिविधं मिहामि मुक्कडं देतो, इत्यादिक आराधना कस्यानंतर पंचपरमेष्टि मंत्र संचारतो का