________________
១
गौतमकुलक कथासहित. काकी प्रबन्नपणे घेर आव्यो. तिहां जे रीतें को बिज्ञादिकें करी सर्व वस्तु जणाय एवे गमें रह्यो. जूवे ने तो स्त्री ब्राह्मण साथै स्वेबायें निःशंकपणे विविध प्रकारनी क्रीडा करती दीती. त्यारें शेग्थी स्थिर रहेवाणुं नही. मा टे एक श्लोक कह्यो ॥ यतः ॥ बालेनाचुंबिता नारी, ब्राह्मणस्तृणहिं सकः ॥ काष्ठनूतो वने पदी, जीवानां रक्को व्रती ॥ १२ ॥ आश्चर्याणि च चत्वारि, मयापि निजचकुषा ॥ दृष्टान्यहो ततः कस्मिन्, विश्रब्धं कि यतां मनः ॥ १३ ॥ एवां नारनां कहेला वचन सालीनने ते प अनी अनाचार सेवतां अधवच नतीने उनी थइ. अने ब्राह्मणने घरमांथी बहार काढयो. चंशेत पण स्त्रीनां माया कपटनां चरित्र देखीने म नमां संसारनी असारता नावतो संसारथी उपरांठो थयो थको, परम वै राग्यवंत थ सर्व इव्य सात देने वावरी साधु पासे जइ दीक्षा लइ तेज नवमां केवलझान पामीने मोद पहोतो.
ब्राह्मण तथा स्त्रीपण पारकी चाकरी करतां पण दुःखें पेट नरा चला वतां तेमां वली स्त्री तो विशेष पराधीन रहेती थकी तेमज काष्ठनूत पंखी तथा तापस ए चारे जण मरण पामी अनंतो संसार नमशे. ॥ यतः॥ ज ह जह वंच लोयं, माइनो कूडश्य वंचेहिं ॥ तह तह संचिण मलं, बं ध नव सायरं घोरं ॥ १४ ॥ इति नवनावना वृत्तौ ॥ ए माया करतां आ नवमां तथा परनवमां पारकी सेवा प्रमुख करतां कुःख पाम्या. तेम वली माया करतां परनवे पारका चाकर थाय. ते ऊपर वाणियानी कथा कहे जे.
पश्चिम महाविदेहने विषे बे वाणियाने परस्परें घणी मित्राइजे. पण ते मां एक तो मायानुं मंदिर ले. अने बीजो वाणियो सरल स्वनावी . त थापि बेतु जण नेगो व्यापार करे . तेमां जे मायावी. ते सरसने घj ठगे ले. अने सरल वाणियो तो तेनाथी कांड पण नहि गोपवतां सम्यक् रीतें व्यापार करे से. एम ने तो पण बेतुने दान देवानी घणी रुचि ने. अ नुक्रमें ते बेदु नव पूरो करीने जे सरल स्वनावी हतो, ते युगलियो थयो. अने जे मायावी हतो ते मरीने तेज युगलक्षेत्रमा वर्णे नजलो अने चार दंतुरालवालो हाथी थयो. ते अनुक्रमें महोटो थयो. तेवारें फरतां फरतां तेणे युगलियुं दीटुं. तेथी मनमां घणी प्रीति उपनी. तेणें पूर्वे घणी माया करीने, तेथी आनियोगिकजनित कर्म उदय थयुं. त्यारे ते युगलीयाने सुंढे