________________
५६
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. ___ हवे राजायें रात्रीने समय राजकुमरने बोलाववाने पुरुष मोकल्यो,तेणे ज कुमरने कह्यु के, हमणां का प्रयोजन के माटे राजा मध्यमार्गे थन तावला तमने तेडावे . ते सांजली खड्ग लेइ ढोलीयाथकी कुमर उतस्यो, तेने स्त्रीयें लेडो जालीने कह्यु के, स्वामिन् ! तमे माह्या बो, नीतिना जाण बो, तो कोश्नो विश्वास करी आवी अंधारी राते एकला केम जाशो ? यतः काकेशौचंयूतकारेषु सत्यं, क्लीवे धैर्य मद्यपे तत्त्वचिंता ॥ सर्प दांतिः स्त्रीषु कामोपशांतिः,राजा मित्रं केन दृष्टं श्रुतं वा ॥४३॥ हे स्वामिन् ! तमारा का ममां तमारो मित्र सऊन सावधान ले, माटे एने मोकलो. ते सांजली कु मर हर्ष पामी आंगणे सूतो जे पापी सऊन तेने बोलावीने मोकल्यो. ते पण हर्ष पामतो जाय , एटले मार्गना वचमां तेने राजपुरुषं मारी नांख्यो. उखाणो साचो थयो जे " स्वशस्त्रं स्वंघातयति " ते वखत कल कलाट शब्द थयो. ते मुन जाणीने स्त्री कुमरने कहेवा लागी. हे महाराज! महारुं कर्तुं न मान्युं होत, तो महारी शी गति थात ? पढी कुमर पण राजानुं कपट जागी सैन्यसहित संन बह था नगर बहार नीकल्यो. राजा पण कोपाटोपें यु६ करवा बहार नीकल्यो. त्यारे प्रधाने घणी घणी वातो कही राजाने समजाव्यो के, हे राजन् ! अणविचायं काम न करि ये. ए तो गुणवंत ले. माटे परीक्षा करो. त्यारें राजा बोल्यो तमे रूडं कह्यु. तो हवे तमेज जान अने सर्व खबर लावो. ते प्रधान पण कुमर पासे आवी पूबवा लाग्यो, के तमारी जाति कहो ? कुमरें कह्यु के. महारी नुजा तम ने जाति कुल कहेशे. प्रधानें कह्यु के तमे तो गुणे करी गुणवंत बो ते अमे जाणीयें बीये. पण उष्ट पापीयें राजाने विरु६ जांखीने शंका उपजा वी. ते माटे तमने पगे लागीने कुल प्रमुख पूबीये बीये. त्यारे ते कुम रें पोतानी सर्वे वात जणावी. ते सांजली सदरीजया. राजायें श्रीवास नगरे पोतानो दूत मोकल्यो. ते राजा पण समाचार वांची प्रथम पुत्र मु वाना समाचार सांजव्या हता, ते पाडो जीवतो सांजलीने घणो हर्ष पा म्यो. जितशत्रु राजानो उपकार मान्यो जे एवं महारा पुत्रनें घेर राख्यो. पडी ते नरवाहन राजायें नेटjापीने पोताना प्रधाननें जितशत्रु राजानी पासे मोकल्यो. प्रधाने जश् यथार्थ वात कही, ते सांजली राजा विचार वा लाग्यो के, अझाने करी महा अनर्थ कस्यो होत तो कहेवा परिणाम