________________
गौतमकुलक कथासहित. मथुराने विषे कोइक अक्रियावादी श्राव्यो. तेणें लोकोने कह्यु के, माता नथी, पिता नथी. इत्यादिक नास्तिक वाद थाप्यो. तेवारें मथुराना संचें साधुनो संघाटक दशपुर नगरे मोकल्यो. तिहां आर्यरदित युगप्रधान ने. तेमना आगल ते साधुयें आवी सर्व समाचार कह्या. त्यारे ते आचार्य पोताना मामा गोष्ठामाहिन वादलब्धिवंत हतातेने मोकल्या. तेमणे त्यां जश्ने वादीने जीती जिनशासन नजलुं देखाडयुं. त्यार पली संघे या ग्रह करीने गोष्ठामाहिन्नने त्यां चोमासुंराख्या इत्यादि संबंध श्रीयावश्यकनी टीकामां जो लेजो. स्वसिद्धांत पर सिक्षांतना आण ते एवा साधु होय.
हवे साधु होय ते सत्त्ववंत होय, ते गाथाना पदेंकरी देखा. वे. "ते सत्तिणो जे न चलति धम्मं.” (जे के०)जे पुरुष अथवा जे साधु (धम्मं के० ) धर्मथी (न चलंति के०) न चले, (ते के०) ते पुरुष (स त्तिणो के०) सत्त्ववंत कहिये. एटले ए नाव के, जे कोइ प्राणी पाप करवानी प्रतिज्ञा करी होय, तेने सत्त्ववंत न कहिये, पण धर्मथी जे न चले तेनेज सत्त्ववंत कहिये. ते नपर ललितांग कुमरनो दृष्टांत कहे जे. __ जंबूही जरतक्षेत्रमा श्रीवासनामे नगरें नरवाहन राजा राज्य करे . तेने कमला नामें राणी जे. अने ललितांग नामें पुत्र बे. ते बुद्धिवंत, ब होत्तेर कलामां प्रवीण अने शस्त्रकलामां तथा शास्त्रकलामां घणो माह्यो . कुलन्द्योतक .ते लघु ,पण तेना गुण घणा ॥यतः॥न तेनतको नवति, येनास्ति पलितं शिरः ॥ युवापि गुणवान् यो वै,तमेवस्थविरं विः ॥ २५ ॥ ते कुमरना घणा गुण , परंतु ते सर्वमा वली दाननो गुण विशेषे डे. या चक याव्या देखें एटलें गज अश्वादिकनी क्रीडा सर्व मूकी दे, अने याचक न थावे त्यारे ने दिवसने त्रुटी तिथिनी पेठे माने.
हवे ते कुमरने, नामथी तो सऊन पण स्वनावें उर्जन एवो उष्ट ए क चाकर बे. ते चाकरने कुमरें वधास्यो पण ते कुमरनुज मातुं चिंतवे. तो पण कुमर एने बोडे नहीं. एक दिवस राजा कुमरना विनयादिक गुण दे खी हर्ष पाम्यो. तेथी बहुमूल्यवालो एक हार कुमरने आप्यो. एवामां को याचक मल्यो त्यारे ते हार ते याचकने कुमरें बाप्यो. ते सर्वे वात सङनें जश्ने राजानी बागल कही. राजाने रीस चढी. पनी एकांते कुमरने कयुं. हे कुमर ! तुमने जरा आव्या विना गुणेंकरी गरढपण आव्युं जे. तो पण ढुं एक