________________
३०
जैनकथा रत्नकोष नाग हो. हवे पंमित ते कोण होय? तोके साधु होय. ते नाम ग्राहक आगलुं पद कहेले.
ते साहुणो जे समयं चरंति (जे के०) जे पुरुष (समयं के) सिद्धांत ते नीरीते (चरंति के० ) चाले ले. अथवा (समयं के० ) प्रारत नाषा मा टे समता कहीये, ते समता प्रत्ये (चरंति के ) आचरे . "नवसम सार खुसामणं "इति वचनात् ॥ अथवा "नास्त्यधुना समयः” ए वचने क री (समयं के० ) अवसर प्रमाणे (चरंति के०) चाले ले. एटले उत्सर्ग अने अपवादना जाण . अथवा (समयं के०) स्वपरसमय ते स्वसि दांत अने पर सिद्धांत, तिहां स्वसमय ते आत्मस्वरूप अने परसमय ते आत्मव्यतिरिक्त, धर्माधर्माकाश, पुजल, स्वंयमा स्वरूप ते प्रत्ये (चरं ति के०) जाणे . एटले रत्नत्रयीना योगे करी मोक्षमार्ग साधे (ते के०) ते पुरुषने (साहुणो के ) साधु कहीयें ॥ यतः ॥ चरगति नदणयो, रि ति धातुपागत् ॥ समये ॥ येगत्यर्थास्ते प्राप्त्यर्था, झानार्थाश्चेति वचनात् ॥ ए सर्व गुण साधुमां होय. इहां महेंडाजा तथा ते राजाना परिवारनी कथा जाणवी. ते दृष्टांतनी प्रस्तावना लखीए बीये.
जेणें मोक्ने विषे पोतानुं चित्त थाप्यु ,अने जेणें मोद तेज परमार्थ जाण्यो बे, जे मोहजालने दखता थाकता रहे , तथा विषय महोलने नांजतां थकां ने.सकल प्राणीना शल्यनत जे रागष तेना बेदनार ,क्रोध मान माया अने लोन तेना जय करनार बे, इंडियना दमनार बे, जेणे जोगतृष्णा समावी ,जेणे परिसहरूप सुनटोने जीत्या ,जे घोर उपसर्गे पण पाला नाशता नथी, जे स्त्रीना विलासथी वेगला , पापव्यापारथी विरक्त डे,असंयमथी दूर रह्या बे,अने कुधर्मने तो इकडाज थावता नथी परमार्थना जाण , जेणे यात्मा तोल्यो , संसारनां सुख मूक्यां ,जे पुत्रकलत्रादिकना बंधन लेखे नथी गणता,जेणे कर्मपरिणाम जाण्या ,एवा जे आसन्न सिध्यिा प्राणी ले तेवा महा पुरुषनी सेवा सर्व सुःखने निर्जरानुं हेतु दे. पासर लोकोये मनथी पण ली न शकाय एवी दीदा अंगीकार करे, ते मुनिराज तप संयम गुनाध्यवसायने विषे सावधान होय,लब्धिना निधान होय. ते उपर महें राजा तथा तेना परिवारनी कथा कहे डे.
जंबूहीपना नरतदेवने विषे अयोध्या नामें नगरी जे. त्यां इक्ष्वाकुकु समां अलंकारनूत सूरपति नामें राजा राज्य करे . ते राजाने सुंदरी