________________
गौतमकुलक कथासहित. ३६७ रतो हवो के, हे नाथ! हुँ बाह्यशत्रुनो जय तो जाणुं , पण अंतर शत्रु नो जय नथी जाणतो. शत्रु कोण अने जीताय केम? ते कहो. गुरु बो व्या, है वत्स ! अंतर शत्रु कर्म , ते जीतवां घणां दोहिलां , तेतो प्रव्र ज्यानी सेन्या तथा दमारूप खड्ग जे हाथमा ले, ते अंतर शत्रुने जीती ने मोदनगरीना राज्यतुं सुख पामे. ते सांजली सहस्त्रमन तृणानी पेठे रा ज्य मीने गुरुने चरणे दीक्षा लेता हवा. ते अनुक्रमें गीतार्थ थया, कमें करी नत्सर्गमार्ग जिनकल्प अंगिकार कस्यो, ते विहार करतां कालसेन राजाने नगरे पधाया, तिहां पर्वतनी पेठे अचल थका काउसग्गे रहेता हवा.
एवा समये ते कालसेन पण रयवाडीये रमवा नीकल्यो. ते मुनिने दे खी उष्टपणे विचारवा लाग्यो के, अहो ! था तो तेज सहस्रमन , ते स्व नावें शत्रु ले पण कपटें मुनि थश्ने फरी मुझने पकडवा आव्यो . ते मा टे आज एने अवश्य मारु. एम विचारीने ते उरात्मायें नाना प्रकारना मारवाना उपाय करवा मांझ्या. सहस्त्रमन्न तेने जीतवा समर्थने, तोपण एम विचारतो हवो के, हे आत्मा ! ए अप्रीतिकारी पण परलोके सार्थवा हनी पेरें तुमने मल्यो बे, माटे कोप न करीश, समतानेज नजजे, पोता नां कस्यां कर्म उदय आव्यां , तेमां कोनो वांक दे ? एवी पीडा तहारे सहेवी घटे , जे पुरुष समर्थ उतां पण सहन करे. ते तेने महापुण्यनगी थाय. एवा गुनध्यानने विषे तत्पर थया थका सहस्त्रमनझषि समाधिमां काल करीने सर्वार्थसिदि विमाने देवता थया. त्यांथीमनुष्यावतार पामी, मोद जशे ॥ इति प्रश्नोत्तररत्नमालायाम ॥
हवे बीजा पदनो अर्थ कहे जेः- "बानिरोहो य सुहोइयस्स" (सुहो। यस्स के०) जे प्राणी सुखों चित्त होय, तेने (इला निरोहोय के०) बानो रोध करवो, ते धर्मराजाना पूर्व नवनी पेठे महाउज़न डे. ते कथा कहे जेः
कमलपुर नगरने विष कमलसेन राजा राज्य करे बे. तेनी पासे एक दिवस एक निमित्तियो श्राव्यो. तेणें कह्यु के, हे राजन् ! बार वर्ष उकाल पडशे. ते सांजलीने राजा महा चिंतातुर थको सनामध्ये बेगो . एवा अवसरे आषाड शुदि नवमीने दिवसे मांखीनी प्रांख जेटलुं वादलुं थयुं, ते क्षणेकमां वधवा लाग्युं, वधतां वधतां वरसवा लाग्युं, वरसतां थकां जल थल सर्व एक थयु. अनुक्रमें खेतीवाडीथी घणा धान्य निपन्यां, लो