________________
३६६ जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. महारा नाइने नामे ए नगर ले माटे महारे अंगिकार करवा योग्य से, ए, जागीने दीरसमुनी पुत्रीये त्यां वास कस्यो ले. त्यां कनकरथ ना में राजा राज्य करे , तेनी सेवा नला जला सुनट दूरथी पण यावीने जमरानी पेठे करे ..एक दिवस राजा पर्षदामां बेटो बे, एवामां तेनी सेवा करवा माटे वीरसेन नामें एक सुनट धावतो हवो, तेने वृत्तिमां सो गाम राजायें आपवा मांमयां, पण तेणें न लीधां, एमज सेवा करवा रह्यो.
हवे कालसेन नामें कोई ममंबनो स्वामी बे, ते कमें कमें आवीने क नकरथ राजानो देश लूटी जाय. ते जाणीने राजायें पोतानी सनामां न जर करी के, को कालसेनने जीतीने लावे एवो शूरवीर ले ? ते सांन ली सर्व नीचां मुख करीने बेठा. त्यारे वीरसेन बोल्यो, हे देव ! दुकम करो तो हुँ कालसेंनने.जीतीने महाराजने चरणे सावं. बीजाने युं कर वा कहो हो ? राजा पण विशेषनो जाण बे. माटे एकलानेज आज्ञा क रतो हवो वीरसेन पण सनालोकनां मुख श्याम करतो अनुक्रमें पोतानी सीम नलंघीने बागल पहोंच्यो. एटले कालसेने विचायुं के, ए एकलो गुं करशे ? एम अवझायें साहामो आव्यो. बाण खेंची खेंचीने मूकवा मां मयां. ते पण बाणने ढाल आडी करीने धरतो, विकराल तरवारें केश्कनां तो कमलनी पेठे मस्तक छेदतो, केश्कनी लुजा कमलनी पेठे उखाडतो, केश्कनी राखो राखो एवी वाणी सांजलतो, प्रलयकालनी अग्मिनी पेवें कुःखें जोवा योग्य थतो हवो.अनुक्रमें पोतें कालसेनने बांधीने कनकरथ राजाने नेटणुं करतो हवो. त्यारें राजाषण, अहो ! सहस्रमनना पुरुषा त्मापणानो महिमा ! एम स्तवना करतो, ते राजा कस्या गुणनो जाए ले माटे तेणें महा सामंतपणे तेने थापीमे, महोटा नगरनुं राज्य प्राप्यु, तथा सहस्त्रमन्न एवं नाम दी. कालसेनने पण पोतानी आज्ञा मनावीने पालो तेने स्थानके माकल्यो. ___ एवा अवसरने विषे विहार करता, नव्य जीवने उपदेश देता, सुदर्श न नामें आचार्य तिहां पधास्या, सहस्त्रमन पण मुनिने वंदना करवा आ व्यो, गुरु पण तेने देशना देवा लाग्या के, जो न! जेम बाह्यशत्रु जी. तवानो प्रयत्न कस्यो, .तेम हवे अंतर शत्रु जीतवानो उद्यम करो के, जे , थी तमने शाश्वत राज्यनी लक्ष्मी मले. ते सांजली सहस्रमन विनंति क