________________
३६५
जैनकथा रत्नकोष जाग बहो.
नगरे पहोच्या, त्यां श्रमरसेन यांचा तले सूतो, वयरसेन जोजन प्रमुख न सामग्री करवा नगर मध्ये गयो. एवा समयने विषे त्यां पुत्रियो रा जा मरण पाम्यो बे. पांच दिव्य प्रकट करया वे. ते ज्यां अमरसेन सूतो बे, त्यां याव्या, तेने हस्तियें पोताने खंधे बेसायो, उत्रधारकें मस्तकें उत्र ध, बेदु पासे चामर विंजते नगरमां लइ चाल्यो. वयरसेन पण ते वृत्तां त जाणी विचारवा लाग्यो के, पारका मुखसामुं जोवुं पडे ते रूहुं नही. एम चिंतीने मगधा नामें गणिकाने घेर गयो. त्यां विविध क्रीडा करतां दिवस गमावे बे. राजायें लघुनाइनी शोध करावी, पण जड्यो नही. त्यारे चिंतातुर थको राज्यचिंतामां यादेपें करी दिवस गावे बे.
एकदा कुट्टी यें मगधाने कयुं. एने पूढो के, एवडं इव्य क्यांथी ला वे बे ? कां व्यापारतों करतो नथी. वेश्यायें पण एज रीतें पूढयुं. त्यारें तेणें पण सरल स्वनावें जेवी वात हती तेवी कही दीधी. कुट्टिणीयें ते वृत्तांत जाणी कोइ इव्य संयोगें तेना पेटमांथी वमन करावीने ते याम्र फल पोताना थालमा लेने वयरसेनने घरमाथी काढी मूक्यो. ते पण चिंतातुर थको जमतो जमतो रात्रीने विषे नगर बहार देवकुलमां पहों च्यो. त्यां चार चोर चोरी करी लाव्या बे, ते वर्हेचल करतां पोत पोता मां क्लेश करे बे. ते जाणी कुमरें तस्करसंज्ञा करी. त्यारें चोरें जाएयुं, ए चोर देखाय बे. एम जाणी तेने नेगा थइ पासे बेसाड्यो. पोतानी वात लावी के, एक कंथा, बीजी लकूट, खने त्रीजी पावडीं, ए त्रण वस्तु लाव्या ठीयें. कुमरें पूग्धुं एथी शुं कार्य याय ? चोर बोल्या, जे एक सिद्ध पुरुष मास सूधी मसाणमां विद्यादेवी खाराधी. ते विद्यादेवीयें तुष्ट मान ने ए त्रण वस्तु तेने प्रापीने तेना फल या रीतें कह्या. एक तो निरंतर कंथा फाटकीये तो पांचसे रत्न पडे. बीजी लकूट ( लाकडी ) जो मस्तक उपर नमाडीयें, तो प्रहार न लागे. त्रीजी पावडी पगमां पहेरीये तो प्रकाश मार्गे य इचित स्थानके पहोंची यें. एवां फल देवतायें कह्या, त्या मे पण मास सूधी तेनी केड पडीने ते सिद्ध पुरुषने मारी ए त्रण वस्तु लीधी. हवे वस्तु त्रण बे, घने खमे चोर चार जण ढैयें माटे वर्हेची शकता नथी. कुमरें कयुं, शा माटे युद्ध करो हो ? हुं तमारो वि वाद टाली खाएं. मने एकवार ए वस्तु परीक्षा करवा थापो. एम कहीने