________________
गौतमकुलक कथासहित. ३२॥ राजाने महारी अवज्ञानुं फल देखाडं. एम विचारीने एक अन्य रथकार ने बोलावीने गरुडने पालो वालवानी कीलिकाने स्थानके बीजी कीलिका घडावी. पनी मूलगी कीतिका लेश्ने गुप्त स्थानके मूकी. अने तेने स्थान के नवी कीलिका घाली. एवं कृत राणीयें कह्यू.
हवे एकदा राजा राणी सहित गरुड उपर बेसीने कोकाशनी साथे पू 'वनी पे कोश्क देशे चाल्या. यावत् थोडी वेलामांज नवनवां कौतुक जोतां ते कौतुकथी आक्षिप्त मन थक्ने राजायें घणो मार्ग नल्लंघन कस्यो. एटले राजाने दिगवत सांन{. कोकाशने पूबवा लाग्यों, रे प्रिय मित्र ! आपणे केटली धरतीय व्या ? महाप्रज्ञावंत कोकासपण, निश्चय करीने बोल्यो, हे राजन् ! बस्से योजन अाव्या. एवं करवतनी पेठे हृदयस्फाटन करतुं वचन सांजलीने राजा बोल्यो, रे रथकार ! शीघ्र शीघ्र गरुड पाडो वालो. एम कहीने शोच करवा लाग्यो के, है है मुझने महोटुं पाप लाग्युं ! अहो! महाहं व्रत कामकुंचनी पेखें फोगट नंग थयुं. अहो ! प्राणीने अनुपयोगें वर्त्त, ते अनर्थनुं मून, जे. अहो ! कुतूहल प्रिय प्राणी जे ले ते पोताना आत्माने अहित थाय ते पण न जाणे. हा! अपार संसारने विपे पूर्वे क्यारे पण न पाम्यो, एवं जे धर्मरत्न तेने नव्यत्वना परिपाकें पामीने, मलिन कयुं. इत्यादिक सर्व इव्य गयानी पेठे, राजा शोच करतो हवो, रथकारने बागल चलाववानो निपेध कस्यो, एटने रथकार पण गरुड पानो वालवाने कीलिका लेवा गयो त्यां बीजी कीलिका दीती, त्यारें चिंता करतो राजाने कहेवा लाग्यो के, हे राजन ! कोश्क दुष्टें उर्दैवना वशथी कीलिका फेरफार करी जे. जे माटे ए महारा हाथनी कीलिका नथी, अने महारी कीलिका विना गरुड पाडो फरे नही, माटे आगल बादकड़ नगर देखाय ने. त्यां कोइक सूत्रधारने घेर जश्ने नवी कीलिका करूं. तो ते प्रयोगें पाबा विघ्न रहित श्रापणे स्थानके जयें. हमणा एनो ए उपाय ले.नहीं कांतो हाथीज नीचे पृथ्वीनपर जा पडणुं इत्यादि अनर्थ थशे. जीवितनी पण शंका थशे.
ते सांजलीने राजा, जेम कुवैयें बतावेलु नैषज्य ते मुखें तो मीतुं प एं परिणामे उष्ट होय तेनी पेठे ढुंढुंकार करतो अरुचीनी पेठे बोल्यो, हे कोकाश ! तुं हुं ए अयोग्य अवक्तव्य वात बोल्यो. तुं.धर्म मर्मनो जाण तां जो धर्मने ध्वंस करे, एवं वचन बोले जे तो, धर्मव्यवस्थाकारी वच