________________
गौतमकुलक कथासहित. ल कांश चाल्युं नहीं. तेमाटे गढने रोध करीने मांहे वेशी रह्या. पण बहा र नीकलीने तेनी साथें संग्राम करवा आव्या नही. त्यारे दमदंत राजायें कहेवराव्युं के, तमें शीयाल सरखा डो. कारण के, शीयाल पण ज्यां शू न्य स्थानक होय त्यां स्वेचायें विचरे. तेम तमें पण जुपी रह्या बो परंतु जो तमारामां कांड पण जीवित होय, तो हवे बहार नीकलो. अने को टमां केम पेशी रह्या बो ? हुँ ज्यारे जरासंध राजा पासें गयो, त्यारे महा रो देश लूंटवा आव्या, अने हवे तो बहार पण नीकलता नथी ? एम घ पोक तिरस्कार कस्यो, निर्भर्त्सना करी, पण पांमवो तो जेम निर्जीव थप ड्या होय, तेम थइ रह्या; परंतु कोइ लडवाने बाहेर नीकट्यो नही. त्यारे दमदंत राजा पाडो वतीने पोताने नगरे आव्यो. अन्यदाते दमदंत राजायें संसारथी उग पामी, कामनोगथी निवर्त थइ, संसारने असार जाणी, धनयौवनादिक क्षणविनश्वर विचारी, चारित्र अंगीकार कह्यु. अनुक्रमें गी तार्थ थया. पली एकल विहारी प्रतिमा अंगीकार करी ॥ यतः॥ गीयबोय विहारो, बीयो गीयबनिस्सि नणि ॥ इत्तो तश्य विहारो, नापुन्ना जि एवरेहिं ॥ १४ ॥ एकदा ते दमदंत मुनीश्वर एकाकी निष्परियही पोतें तस्या अने परने तारवा समर्थ, परीसह उपसर्गने सहेतां, ग्रामानु यामें विचरतां हस्तिनापुर नगरे अाव्या. ते नगरने बहार संयम तपस्याने विपे
आत्माने जावतां थकां काउस्सग्ग मुज्ञयें मेरुपर्वतनीपेठे निश्चलपणे रह्या. ___ एवा अवसरने विषे राजपाटी क्रीडाने माटे निकल्या एवा जे पांमव कौरव तेमां युधिष्ठिरनी प्रथम स्वारी आवी; तेणें दमदंत ऋषीने काउस्स ग्गे उना दीना, तेथी तेमना मनमां घणोज हर्ष उपन्यो. पासे आवी वंदना करी नमस्कार करी स्तवना करी के, हे जगवन् ! धन्य तमारा अवतारने के, तमे जन्म जीवित, फल पाम्या ! हे महाराज ! तमे राज्य मी घोर पराक्रमी एवं चारित्र अंगीकार कयुं . तेमाटे तमे धन्य बो, कृतार्थ बो, कृतपुण्य बो, तमेतो अवतार सफल कस्यो, अने हुँतो अल्प सत्त्वनो धणी कामरूप कचरामां लपटाइ रह्यो ढुं. इत्यादिक स्तवना करी आगल चा व्या. एम युधिष्ठिरनी स्वारी आवी रह्या पली नीमनी स्वारी आवी. तेणें प ए एमज स्तव्या. एम अनुक्रमें पांच नानी असवारी आवी ते मुनि