________________
गौतमकुलक कथासहित.
३१५ त्यारें तेणीयें का, जे रूपैया तेराव्या ले तेमां जे अधुरा होय ते व्यो. प हेलीयें कह्यु. ढुंतो कडां लेश्श. ते बोली, हाथतो कपाय नही. ते माटे त मने एवांज बीजां कड करावी आपुं. तो पण तेणीयें न मान्युं अने एम कह्यु के, महारां एज कडां आपो. एटली कथा कहीने राणी कहेवा लागी, हे दासी! तुं कहे ए- केम थाय? दासी बोली तमे कहो. राणी कह्यु आज तो उंघ आवे वे. फरी बीजे दिवसे दासीयें पूडवाथी. राणी बोली ते कडां मागीलावनारीयें कह्यु के, जे रूपैया में तमने बाप्या हता तेज रूपैया तमे मने पाबा आपो. तो कडां पण तेंज पाबां आपुं! ए रीतें अनेक कथा कहेतां, राजा साथें नोग जोगवतां ब महिना वही गया. त्यारें बीजी राणीयो शाकिनीनी पेठे क्षेष करती लिए जोवा लागी. एक दिवस चित्रकारपुत्री मध्यान्ह समये पोताना महोलनां कमाड देश्ने पू वलो वेष पहेरीने एम चिंतन करे ले के,हे आत्मा! तुं विवेक धर,तहारी चित्रकारनी जाति , तहारा बा तो आ स्थूलशाडी प्रमुख अापी . श्रा पट्टकुलादिक वस्त्र प्रमुखतो सर्व राजानां प्रापेला, या आजूषण पण राजानां , वली उग्रकुलनी उपनी एवी घणी राणीयो ए राजाने बे, अने तेने मूकीने तुऊने राजा आदर दे दे तो तेनुं रखेने तुं अहंकार करती होय ? एम निरंतर कमाड देने ते चित्रकार पुत्री आत्मनिंदा करे. शोक्यो पण ते नि पामी राजाने कहे के, हे राजन् ! पोताना आत्माने रूडी-रीतें जलव ज़ो, स्त्रीयोमां कपट घj होय, तेमां पण नीच जाति नी स्त्रीनें तो झुं पूq!! ते माटे चितारीनो विश्वास करशो नही. ए नि रंतर एकांते कांइक कामण करे . ते सांजली राजा पण चिंतववा ला ग्यो के, ए स्त्रीयोने शोक्य उपर ष . ते माटे बुद्धिवंतें काने सांजव्या मात्र करवू नही ॥ यतः ॥ माहोहसूयअगाही, मपत्तियं जं न दिहिप चरकं ॥ पञ्चरकंमि य दिले, जुत्ताजुत्तं वियारिजा ॥ १॥ ते माटे हुँ, बा नो रहीने ए चीतारीनुं स्वरूप जोनं, अने सांनटुं. एम विचारीने बानो को न जाणे तेम जोयं. चितारीनां आत्मनिंदानां वचन सांजलीने, रा 'जा चमत्कार पाम्यो, तेने सर्व राणीयोमा पट्टराणी करी ॥ इति आवश्य क निर्युक्तौ ॥ ते माटे चितारीने कथा तो घणीये कहेतां बावडती हती, पण यात्मनिंदा ए धर्मकथानो अंश हतो तेथी राजाने रीफ थ. ते न