________________
गौतमकुलक कथासहित.
२५३
हे के, हे जात ! ए राज्य पामीनें सम्यक् रीतें निर्वाह करजो, हे पुत्र aौकिक शास्त्रे धर्म अर्थाने काम ए त्रण पुरुषार्थ कह्या बे, तेमां धर्म थकी अर्थ तथा काम पामीयें परमार्थे मोनुं कारण ते धर्मज बे, पण बीजुं नथी, अर्थ काम सेव्या थकांतो केवल नवडुःखनीज हेतु थाय. ते माटे रेवत्स ! अर्थ काम ते पुरुषार्थ नहीं, धर्म तेज़ पुरुषार्थ बे, एम रागद्वेषरहित एवा श्री जिनेश्वरें कयुं बे. ते माटे अप्रमादी थइने श्रात्माने धर्मने विषे प्रवर्त्तावजो तेम लोकने पण जिनधर्मने विषे प्रवर्त्तावजो जो पण तुं सकल कलामां कुशल हो, तो पण हुं अपत्यना स्नेह माटे तुक ने जैनधर्मनो उपदेश देनं बुं, जुवनानंद राजायें पण ते उपदेश अंगीकार करी नवीने माता पिताने प्रणाम करया पी राजा चंपकमाला प्रमुख राणीयोयें परिवस्त्रो थको चारित्र अंगीकार करतो वो परिव्राजिकायें पण गुरुचरणे चारित्र लीधुं. प्राचार्य पण चंपकमाला प्रमुख यार्याउने आनंद श्रीना में यार्याने सौंपता हवा. भुवनानंद राजा पण, मुनिराजने वंदना करीने हर्षविपादसहित घेर पहोतो.
जे नगरी, जे घरना प्रदेश जे कां पितायें शोजित हता, ते सर्व नही देखवाथी जुवनानंद राजा शोकातुर थयो, अनुक्रमें कालांतरे शोक बांमीने, रूडी रीतें राज्य पालतो, रिपु समूहने याक्रमतो, विचरे वे धरिकेसरी रा जऋषि पण रात्र दिवस सूत्रान्यास करता अनुक्रमें गीतार्थ थया. तेमने याचार्ये याचार्यपदे याप्या. बीजो तेनो परिवार जे साधु साधवीनो ह तो ते पण एमना परिवारपणें सोंप्यो. अनुक्रमें रिकेसरी ऋषि, घनघा ती कर्मकरीने केवलज्ञान पाम्या नव्य जीवने प्रतिबोध दे, शैले शीकरण करी, नखाने अंते परम पद पाम्या यव्याबाध सुखी यया. चंपकमाला पण साध्वीयें परिवस्यां गीयार यंग जयां. गुरुणीयें प्रवर्त्ति नी पदे याप्यां. विविध तपस्या करतां पृथ्वीने विषे विचरे बे. घणां नव्य प्राणीने नरकनां दुःख निवारती, गुरुसेवा वैयावच्चादिकें पूर्वकरण करी
पकश्रेणी यारोही, दुस्तर मोहसमुइ तरीने निर्मल केवलज्ञान पामती एक मासनुं अनशन करीने सुसाध्वीयें परिवस्यां थकां चंपकमाला सिद्धि वस्त्रां. शाश्वता सुखनां जोगी थयां एम समकितना लान उपरांत लान नथी, ते उपर चंपकमालानी कथा कही ए कथा सुपार्श्वचरित्रमां बे ॥ इति