________________
गौतमकुलक कथासहित. वो घटे नही ॥ यतः ॥ वरं ज्वालाकुल्ने वन्ही, वन्हाय निहितं वपुः ॥ न पुनर्गुणसंपन्ने, कृतः स्वल्पोऽपि मत्सरः ॥ १॥ ए रीतें राजा तेना गुणो नो बहुमान करतो, जिनधर्मने विपे विशेषे प्रवर्ततो, गाम गामने विपे, नगर नगरने विपे, जिनश्वरनां देहेरां करावतो हवो. तेमां पण पोताना देशमां विशेषे करावतो हवो. सुविहित जननी, नक्ति बहुमान वसती प्र दानादिक करे, घणां सामीवल करे, बहुमानपूर्वक सिद्धांत सांजले, संघ से अमारी पडह वजडावे, श्रावकलोकना व्यापारमा दाग मूकी दे, राज्य कार्यमा अनवद्य पणे प्रवर्ते, एम करतां गुजलन गुनमूहूर्त चंपकमाला यें पुत्र प्रसव्यो. प्रियंवदा दासीयें राजाने वधामणी दीधी. राजायें एक मु कट टालीअंगलग्न सर्व बाजूषण दासीने यापी तेनु दासपणुं टाल्यु. वधाम णी दीधी, जिनेश्वरनी पूजा प्रमुख करी. नगरमां पंण घर घर गीत गान करावतो ध्वज तोरण प्रमुखें शोनित करे ! एम एक मास पर्यंत उत्सव क रीने ते बालक, नुवनानंद एवं नाम पाडता हवा. अनुक्रमें कलाप्रमुख नगीने प्रवीण यये थके युवराज पदे थापता हवा. अनुक्रमें करसिंह ना में बीजो पुत्र थयो. पली जयसुंदरी नामें एक पुत्री यावी. एम काल ज ते थके एक दिवस चंपकमालायें जारने कयुं. रे राजन् ! हवे आपने म होटा पुरुषोनो मार्ग आदरवो घटे . राजा बोल्यो, तमे युक्त वात कही, पण ढुं कर्मवशे करीने हजी तमारुं मुखकमल जोवाने तृप्मावंत मुं. राणी बोली, एवं वचन म कहो, अने ढुं कडं ए रीतें पोताना आत्माने शिवाम ग आपो. जेम के,रे आत्मा ! तुं मनुष्यनो नव उर्लन पामीने स्त्रीने माटे केम हारे ले ? स्त्रीना शरीरमां तुंशी मनोहरता देखे जे ? जो आ शरीरनी बहार ले ते मांहे करियें, अने मांहे ने ते बहार करिये. तो ए शरीरने का गडा कूतरा चूंथे एबुं ले. वली स्त्रीनुं शरीर,तो चमें, हाड, रुधिर,मूत्र, वि ष्ठामय महा उन्धी बे. जेवं तहारुं स्त्रीने विपे चित्त रंगा| दे, तेवु जिन धर्मने विषे चित्त रंगायतो तुं तेज न संसारनो दय करे. वली जेनो स्नेह ते वीजलीनी पेठे चपल ले. माटे ते पुरुषनी रेखा पण नूंशी नारखो, ते पं मितनी जिव्हा पण शतवंम था. चंचापुरुषसरखा ते पुरुष जाणवा के, जे स्त्रीने वर्णवे ने. रे रे यात्मा ! तुऊने गुं कहियें ! तुं महाकष्टें जिनशासन पाम्यो, ते फोकट हारे , मदोन्मत्त हाथीनी पेठे विषयने विषे राचे ,