________________
गौतमकुलक कथासहित. सनु श्रास्वादन कटुं; पण महारा कुले वर्जेलुंजे मद्य मांस,तेनो रस चाख्यो नथी. माटे जे थनार होय ते थात, पण एनो स्वाद जोवोतो खरो ! एम वि चारीने मद्य मांस खावा लाग्यो, अने पितानुं वायुं पण न कयुं. तेवारें पितायें तेने घरथी बाहेर काहाढी मूक्यो. देशांतरे जतो रह्यो, त्यां लोक मां मधुप्रिय एवं नाम प्रवयु. मांसनो. यासक्त थको लोकोनां बांनां बा लक मारी खातो. तेने एकदा कोटवालें दीठो. तेवारें शूलिये चडाव्यो. मरीने नरके गयो. अनंतो संसार जम्यो. जेमाटे रसेंशिय वश करवी महा मुर्लन ने. ॥ यतः ॥ अरकाण सुणि कम्मा, ए मोहणी तह वयाण बंजव यं ॥ गुत्तीणयमणगुत्ति, चनरो उरकेण जीपंती ॥ १० ॥ इति रसेंश्यि कथा
॥ हवे स्पर्शेश्यि उपर महेंनी कथा कहे . ॥ विश्वपुर नगरनेविपे धरणें नामा राजा राज्य करे . ते राजाने महेंदत्त नामें पुत्र , त्यां मदन नामें शेठनो पुत्र जे. तेनी साथे महें दत्तने मित्रा . एक दिवस राजकुमर श्रेष्ठिपुत्रने घेर आव्यो. त्यारे ते मद ननी घणी रूपवंती, शरीरे सुकुमाल एवी चंवदना नामें स्त्री . तेणें नर्ता रनो मित्र जाणी हाथोहाथ पान- बीडं आप्युं. ते स्त्रीनो स्पर्श थयो एटले कामाकुल थयो. अने विचारवा लाग्यो के, ज्यांसुधी यावी स्त्रीनो संग न थी कस्यो, त्यांसुधी जन्म अफल गयो ! एम विचारी हांसीनां वचन बो लवा लाग्यो, कुचेष्टा करवा लाग्यो, अनुक्रमें अनाचार सेववा लाग्यो. निरं तर स्त्रीने घेर.जाय, अब्रह्म सेवे, एवामां राजा महेंड्ने राज्य थापवा वांछे जे, ते समयनेविपे महेंई चंवदनाने तेडवा माटे रात्रिने समये बांना पु रुष मोकल्या, त्यारे चंवदनायें कहेवराव्युं के, महारो जार जे मदन, ते जीवतां दुं निस्संकपणे तमारीपासें यावी न शकुं. एंटले एम जणाव्युं के, मदनने मारो.! .॥ यतः ॥ नितम्बिन्यः पतिं पुत्रं, पितरं चातरं दणात् ॥ यारोपयंत्यकार्येऽपि, उत्ताः प्राण संशये ॥ ११ ॥ हवे महेंई तेज पुरुषो मदनने मारवा माटे मोकल्या. तेमणे जमदनने मारवा मांझयो. एवामां कोटवालें जाण्युं त्यारे ते पुरुपोने बांधीने कोटवाल राजापासे लाव्यो. राजायें पूब्यु के तमे मदनने केम मारवा मांमयो ? त्यारे तेणें पूर्वनुं सर्व वृत्तांत कह्यु. पनी ते सर्व पुरुषो सहित राजायें महेंकुमरने नगर बहार काढयो. ते चंवदनाने ले गयो. राजा लघु पुत्रने राज्य आपी, वैराग्य