________________
गौतमकुलक कथासहित.
903 पत्र सरखो चारे दिशि कोट उपर फेरव्यो. ते देखीने वैरी विचारवा ला ग्या, जे नंदराजा घणो निर्मल ले. ते कारणथी आपणने कूटकल्पक देखा डीने बीवरावे जे. एम चिंतवी वली घणो उपश्व करवा लाग्या. ते जाणीने कल्पके दूत मोकली वेरीने कहेवराव्यु के, तमो सर्वने मान्य एवो मंत्री प्रमुख जे होय तेने नावमा वेसारीने तमे गंगामध्ये आवो. ढुं पण ना वमां बेसीने आq बुं. आपणे विचार करी जेम तमने गमशे, तेम करीशं.
एवं दूतनुं वचन सांजलीने ते संधि करनारा पुरुषो, नावमां बेसीने आव्या. कल्पक पण नावमा बेसीने गंगामा सामो याव्यो. तिहां कोक ना हाथमां शेलडी हती, ते देखीने कल्पकें आंगलीनी संझायें बताव्यु के, ए शेलडीनुं मूल अने बेडो कापी नांखिये, त्यारे शेप झुं रहे ? एम कहे थके ते संधिविग्रहिक पुरुष यद्यपि घणाये बुद्धिवंत हता, घणाये माह्या हता, पण कल्पकना बोलवानो बाशय न समज्या. कल्पकनो आशय ए हतो के, जेम शेलडी मूले वधे, अथवा प्रांते वधे, तेम बेतु संधि सरखी होय, त्यारें दत्रियनी संतति वधे. पण एक सत्य संधिवालो होय, अने बीजो मायासंधिवालो होय, ते केम चाले? ते माटे सत्यसंधिवंत नंद ले, अने मायासंधिवंत तमे डो, तेथी तमाळं कां नही चाले. वली ते स्थान के एक अाहीरणीने माथे दहिंनी हामी देखीने कल्पकें हस्त संझायें देखा डीने कह्यु के, आ दंमें करी जो ए हामी नागी नांखियें, तो झुं थाय ? ए श्राशय पण संधिविग्रहिक पुरुष न समज्या. परंतु कल्पक अमात्यनो ए याशय हतो के, तमारूं लश्कर ते हामीसर ले. ते महारा वीर्यरूप दं में हण्युं थकुं, तमाएं सर्व बल दहिंनी पेठे वेरा जशे. फोदे फोदा थइ जशे. वली कल्पकें पोतानुं नावडं शत्रुना नावडानी वचमां घालीने, त्रण प्रददि णा दीधी. तेनो अभिप्राय पण ते संधिविग्रहिक पुरुपें न जाण्यो. पण ते कल्पकनो अनिप्राय ए हतो के, जेम महारी नावें तमारी नावने श्रावरी, तेम महारुं तेज तमने आवरशे. ए त्रण संझा करी, पण एके संझानो जावार्थ अजाणतां ते संधिकारको, विचार समुश्मा पड्या. जेम काग डानुं बालक मुख विकस्वर करी रहे, तेम रह्या. कल्पकतो वगर बोले पाडो वली पोताने स्थानकें आव्यो. संधिविग्रह पुरुषतो नावार्थ अजाणतां विलखा थइने पोताना लश्करमा गया. तेमने सामंत राजायें पूब्युं. कल्प