________________
२६० जैनकथा रत्नकोष नाग हो.
ब्रह्मदत्तपण मातार्नु हुश्चरित्र सही न शक्यो. माटे कागडो अने कोयल वे पदियोने पकडी यंतेनरमां ज तेमनो संयोग करावतो जाय,अनेक हेतो जाय के, कोई आ रीतें करशे तेनो ढुं निग्रह करीश. इत्यादिक चेष्टा करतो देखीने दीर्घराजायें, चुन्नपीने कह्यु, जे कागडो बने कोयतनो सं योग करावीने बालकनी पेठे जेमतेम बोलतो बोलतो आपणने सम जाववा माटे मुकने कागडो अने तुऊने कोयल तेरावे . एम निश्चय जा राजे. ते माटे एने मारेतो निर्विघ्नपणे आपणाथी सुख जोगवाय, अने हुँ बूं, तो तुमने दीकरा घणाय अावशे. ते सांजली स्नेहना परवशे एवी अ नार्य वातनी पण हा नणी ॥ उक्तंच ॥ मार पियनत्तारं, हण सुयं तह य नासए घबं ॥ नियगेहं पि पलीव, नारी रागानरा पावा ॥१॥ पड़ी मारवा माटे कुमरनो विवाह ममियो. अनेक स्तंनसहित लाखनुं घर क राव्युं. त्यारें वरधनु प्रधानें गंगाने कांते दान देवाने मिषे दानशाला मंमा वी. त्यांथी विश्वासी पुरुषो पासे सुरंग खोदावीने लाखना घर सूधीला व्यो. हवे विवाह थया नंतर लोक सदु घेर गया. वर वढु लाखना घरमां याव्या. वढु वर अने वरधनु नामे प्रधान पुत्र एत्रण वेग ले. बे पहोर रात्री ग. एटले चारे तरफ आग लागी. हाहाकार थयो. कुमरने कांश सूफे न ही. त्यारें मंत्रिपुत्रने पूजवा लाग्यो के ए गुं थयुं ? ते बोल्यो के, जे राजक न्या परणवानी हती तेने तो अमें पत्री लखीने निषेध कस्यो हतो. ते माटे धातो कोई अन्य स्त्री मोकली . तेथी ए स्त्री उपर प्रतिबंध करशो नही. तमे था स्थानके प्रहार करो. जेम थापणे निकली जयें. कुमरे पण ते मज कम्युं. वेदुजण सुरंगने मुखें बाहेर निकल्या. त्यां पूर्व संकेतित विश्वासी बे पुरुष अश्व लेइ उन्ना . ते अश्व उपर चढी बागल चाव्या. इहां ब्रह्म दत्तनी हीमी कहेवी. अनुक्रमें चौद रत्न, नव निधान, चोराशी लाख हा थी, चोराशी लाख घोडा, चोराशी लाख रथ अने बन्नु क्रोड पायदल, चो शठ हजार अंतेनरी इत्यादिक सर्व चक्रवर्तिनी सामग्रीसहित कंपिन्नपुर नगरे आव्या. तेवारें चुन्नणीयें नयें करी चारित्र लीy, थने दीर्घराजायें सं. ग्राम कस्यो. ब्रह्मदत्ते चक्र मूक्युं तेथी दीर्घराजा मरण पाम्यो. पली सर्व राजायें मली चक्रवर्तीपदे अनिषेक कस्यो. कंपिन्नपुरें राज्ये बेग. एम च क्रवर्ती पणुं जोगवतां रहे. इहां विस्तारना अर्थियें ब्रह्मदत्त चरित्र जोQ.