________________
११५
गौतमकुलक कथासहित. वेश्या बोली. रे मूढ ! तुं रत्नकंबलनी शोचना करे , पण गुणरूप रत्नम य पोतानो आत्मा ते नरकरूप कचरामां पडे , तेने केम नथी सोच तो? ते सांजली मुनिने संवेग आव्यो. त्यारे कहेवा लाग्यो. के हे वेश्या ! संसारमा पडता एवा मुज प्रत्ये तें राख्यो. हवे अतिचार पंक शोधवाने अर्थे दुं गुरु चरणे जश्श. हे निःष्पाप तुमने धर्मलान हो. कोश्या पण कहे वा लागी के, में ब्रह्मचारी थकां तमने खेदं पमाड्यो, ते मने मिहामि कडं हो. में तमने प्रतिबोधवा निमित्तें एटला वानां कखां, ते हे ऋषीश्वर ! तमें खमजो, बने हवे उतावला गुरु पासे जाउ. अने गुरुवचन अंगीकार करो. मुनि पण ते वचन प्रमाण करी श्री संजूतिविजय गुरु पासे गया त्यां प्रायश्चित आलोचीने तप अंगीकार करता हवा.
हवे श्रीसंनतिविजयजी पण अनशन करी देवलोके पंधास्या. वली एक दिवसें राजा रथिक पुरुषनी उपर संतुष्ट थयो; तेवारें तेना मागवाथी तेने राजायें कोश्याने घेर उतारो आप्यो. हवे कोश्यातो एक यूलिन टाली अन्य कोई पुरुषने बती नथी. ते माटे रथकार पुरुषनी आगल पण श्री यूलिनजीना गुणवर्णन करती हवी. रथकार पण घरनी वाडी मध्ये ढोलीयें वेसीने वेश्यानुं चित्त रीजववा माटे पीतानुं विज्ञान देखाडवा यां बानी खुब बाणे वींधी, पडी ते बाणना पूंखने विपे बीजुं बाण सांध्यु. व ली बीजा बाणे ते सांध्यु तेणे करी बेग थकांज आम्र वदनी चुंब पाडी कोश्याने आपी. त्यारे कोश्या पण पोतानुं विज्ञान देखाडवा माटे एक सरसवनो ढगलो करी ते उपर सूची मूकी पुष्पपत्रे ते सूइ ढांकीने ते न पर नाटक करती हवी. पण सूची विंधाणी नही. अने सरसव पण ख स्या नहीं ते जोइ रथकार पुरुष कहेवा लाग्यो. के, तहारी उकर करणी देखीने ढुं संतुष्ट थयो बुं. माटे कांक माग, ते तुमने था'. त्यारे कोश्या बोली. युं महारी उक्कर करणी दीठी के, जे जोइने तुं महारी उपर री ज्यो ? अन्यासीने गुं उक्कर ? ए तहारी तथा महारी वेदुनी करणी कां पण उक्कर नथी, पण जे थूलिन कयं, ते मुक्कर जे.जे माटेबारवर्ष रही महारी साथे नोग नोगव्या, तेज चित्रशालीमारही अखंम व्रत राखी ने गयो ! स्त्रीनी पासे एकदिवस पण रही न शकाय. ते श्री यूलिन चा रमास पर्यंत अखंम व्रतें रह्या. वली षट्ररस नोजन आहार करता तथा