________________
गौतमकुलक कथासहित. २०५ मारा रोगर्नु औषध करियें,रोग शमावियें तो पण मुनि बोल्या नही. फरी मु निने पूब्युं, त्यारें मुनि बोल्या के तमे इव्यरोग टालशो के, जावरोग टा लशो ? वैद्य बोल्या के जावरोग तो अमे जाणता नथी. त्यारें चक्रीयें पोतानुं यूंक ले अंगुलियें चोपडद्यु. एटले कनकवी काया थइ गइ. ते देखाडीने कयुं के, हे वैद्यो या इव्यरोग तो ढुं पण टाली शकुं बु. परंतु संसाररूप नावरोग टालवा समर्थ हो, तो टालो.
ते सांजली देवता विस्मय पामीने कहेवा लाग्या के, ए नावरोग टा लवाने तो, तमेज परम वैद्य बो. एम प्रशंसा करी शकनो व्यतिकर संन साबीने चलितकुंमलानरण थ, देवतार्नु रूप प्रकट करी. प्रणमीने स्व स्थानकें गया. सनत्कुमार पण पचाश हजार वर्ष लगें कुमरपणे रह्या, पचाश हजार वर्ष लगे मंगलिक राजा रह्या,. एक लाख वर्ष चक्रवर्तीप ऐ रह्या, लाख वर्ष साधुपर्याय पाट्यो, अंतें समेतशिखरने विषे अनश न करी, आलोइ, पडिक्कमी, समाधिमां काल करीने सनत्कुमार नामे त्री जे देवलोके देवतापणे उपना. त्यांथी च्यवी महाविदेह देवने विषे मोदे जशे ॥ इति सनत्कुमार चक्रवर्तीनी कथा श्रीवत्तराध्ययनसूत्रादिकनेविपे ने.
हवे तपमद उपर नंदिषेण मुनिनी कथा कहे . कोइक गामने विपे कोइक ब्राह्मणें यज्ञ मांझ्यो बे. त्यां एक चाकर राख्यो, ते चाकर कहेवा लाग्यो के, शेष नात नगरे, ते मुऊने आपोतो टुं रहूं, अन्यथा न रहूं. ते वात ब्राह्मणे कबुल करीने तेने यझपाटकमां राख्यो. तिहां ते चाकर जे अन्न वधे ते पोतें लेने साधुने पडिलाने. ते पुण्योदयें करीने देवतार्नु आनखं बांध्युं. ते दास मरीने देवता थयो. __ त्यांथी च्यवीने राजगृह नगरने विषे श्रेणिक राजानो नंदिषेण नामें पुत्र थयो. यझकारक ब्राह्मण तो घणी योनीने विषे घणा नव नमीने से चानक हाथी थयो. अनुक्रमें ते हाथी श्रेणिक राजायें पकड्यो. पालान मूले बांध्यो. त्यांथी ते हाथी नाठो त्यारे सदु लश्कर मली तेते पकडवा गया, पण पकडाणो नहीं. परंतु त्यां ते हाथी नंदिषेणनां वचन सांन लीने शांत थयो.अवधिझाने पाब्लो नव जाणतो हतो माटे आलानमूलें बांध्यो थको रह्यो. ते हाथी राजा श्रेणिकनो पट्टहस्ती थयो.
एकदा नगवंत, जगजुरु, त्रिलोकीनायक एवा श्रीवीरवर्धमान स्वामी रा