________________
गौतमकुलक कथासहित.
१०३ त्कुमार नामें चक्रवर्तीनुं तेज अने रूप देवताथकी पण अधिक डे, ते म हारा सरखाथी पण वचनें कहेवाय नही.
ते इंश्नी वातने बे देवता असदहता ब्राह्मणनां रूप करी चक्रीनुरूप जोवा याव्या. तेमने प्रतिहार रोक्या. पनी चक्रीनी पाझा लावीने मां पेसवा दीधा. ते वेलायें चक्रवर्ती स्नानने अर्थे सुगंधि इव्ये सुगंधि तैलें मई न करावे . सर्व बाजरण अलंकार उताया . तो पण रूप अथाग ने माटे ते रूप देखी देवता घणो विस्मय पाम्या, चक्रियें पूब्युं. रे ब्राह्मणो! श्या प्रयोजनें इहां तमा आवदुं थयुं ? त्यारें विप्र बोल्या. तमारु रूप त्रि नुवनमा वर्णववा योग्य सांजल्युं हतुं. ते माटे जोवाना कौतुकें याव्या ह ता. पण जेवू सांजलता हता, तेथी अधिक दीतुं. त्यारें चक्रीयें अति रू पना गर्वे करी ब्राह्मणोने कह्यु. नो नो विप्रो ! लमें गुं मंहारू रूप दीतूं? जो रूप जोर्बु होय तो थोडीवार पडखो, ढुं ज्यारे न्हा, अलंकार पहेरी सनामां बेसुं त्यारें महारू रूप जोजो. ते सांजली वित्रं विलंब कस्यो. रा जा पण शीघ्र स्नान करी अलंकार आचरण पहेरी सिंहासने बेग, ते वे ला ब्राह्मणोने बोलाव्या. त्यारे ते ब्राह्मणो,चक्रीन शरीर देखी शेष पामता हवा. अने मुखें बोलवा जाग्या, अहो ! मनुष्यनां रूप, लावण्य, यौवन क्षणमात्रतोरूडा देखियें, अने रोकमां कां नही जेवा थइ जाय.
एवां वचन सांजली चक्रीयें पूज्युं. रे विप्रो ! तमें एटलो खेद केम करोबो? अने महारुं शरीर केम निंदो नो? विप्र बोल्या. हे राजन! देव तानां रूप अने यौवन डे ते तो ज्यारे देवता शय्यामां उपजे त्यांची मां मीने बमास पानखं बाकी रहे, त्यां सूधी तेमनुं तेम रहे. पली हानि पामे बे, अने मनुष्यने तो मध्य अवस्था थाय, त्यांसुधी तेज तथा यौ वन वृद्धि पामे, अने पनी हानि पामे. परंतु तमारा रूपमां तो वली वि शेष अाश्चर्य दीढं के,हमणांज रूप दीतुं अने हमणांज हानि पाम्यो. त्या रें राजा बोल्या, रे विप्रो ! तमे केम जाणो बो ? देवोयें शक्रप्रशंसा प्रमुख सर्व वृत्तांत कहीने वली कडं, हे चक्रिन् ! तहारा शरीरने विषे सात महा रोग प्रगट थया ॥ उक्तंच योगशास्त्रवृत्तौ ॥ कुष्ठशोषज्वरश्वासारुचि कुक्ष्य दिवेदनाः ॥ सप्ताधिसहे पुण्यात्मा, सप्तवर्षशतानि सः॥१॥ श्रीउत्तरा ध्ययनसूत्रटीकानो पण एज अनिप्राय . तथा कृषिमंमलटीकामां तो