________________
99 जैनकथा रत्नकोप नाग पांचमो. त्यारे यशोन मुनियें पूज्यु के हे जगवन् ! झुं कहेवाय ? गुरुये कह्यु के संसारनो स्नेह तो एवोज . अा वृत्तांत सांजलीने साधु सर्व खेद पाम्या.
लोकेन्योनृपतिस्ततोपि हि वरश्चक्रीततोवासवः, सर्वे ज्योपि जिनेश्वरः समधिकोविश्वत्रयीनायकः ॥ सोड पिज्ञानमहोदधिं प्रतिदिनं संघं नमस्यत्यहो, वैरस्वा
मिवउन्नतिं नयति तं यः स प्रशस्यः दितौ ॥३॥ अर्थः- (लोकेन्यः के०) सर्वलोकोथी (नृपतिः के०) राजा ( वरः के० ) श्रेष्ठ जाणवो. वली (ततोपि के ) ते थकी पण (हि के०) निश्चे (चक्री के०) चक्रवर्ती श्रेष्ठ जाणवो. अने (ततः के०) ते चक्रीयकी (वा सवः के०) २६ श्रेष्ठ जाणवो. तथा ते पूर्वोक्त (सर्वेन्योपि के०) सर्वथकी पण (विश्वत्रयी के० )त्रण जगतना (नायकः के०) नायक, एवा (जिने श्वरः के०) जिनेश्वर श्रीतीर्थकर देव ते (समधिकः के०) रूडे प्रकारें अधिक जाणवा. (सोपि के०) ते जिनवर पण (ज्ञानमहोदधिं के) ज्ञानरूप समुहले जेमां एवा (संघं के०) चतुर्विध श्रीसंघने (अहो के०) या श्वर्ये (प्रतिदिनं के०) रात्रिदिवस (नमस्यति के०) नमस्कार करे . माटे (तं के) ते श्रीसंघने ( यः के) जे पुण्यवान मनुष्य, (वैरस्वामि वत् के०) वैरस्वामीनी पेठे ( नन्नति के० ) उन्नति प्रत्ये ( नयति के ) पमाडे , (सः के०) ते (दितौ के०) पृथ्वीने विषे (प्रशस्यः के०) प्रशं सा करवा लायक जाणवो. जेम वजस्वामी माहेश्वरी नगरीने विषे बौद राजानी वागल श्रीसंघनी उन्नति करता हवा. तेम संघनी उन्नति बीजा पण पुण्यवान् प्राणीयें करवी॥ ६३ ॥
हि वजस्वामीनी कथा पूर्वे कही ने तो पण यत्किंचित् कहे . प्र जावकचक्रवर्ति श्रीवजस्वामीनी पेठे शासनरूप गगर्ने उद्योत करवो. ए कदा बार वरसनो दुष्काल पड्यो, ते वखत श्रीवजस्वामी साधु तथा श्राव कना संघने पट्टमां बेसारीने गगन मार्ग करी माहेश्वरी नगरी प्रत्ये पहों चाडता हवा. त्यां महासुनिद वर्ने जे. एवा समयमां पर्युषण पर्व याव्यु, ते समय श्रीसंघ आठ दिवस नवनवा महोत्सव करे ले. त्यां ईर्ष्या करनारा बौद्धोयें राजानी आज्ञा लश्ने जिननगवानने पुष्प चडाववां निषेध करा