________________
कर्पूरप्रकर अर्थ तथा कथा सहित. ७३ व्यां, ते जाणीने श्रीवजस्वामी गगन मार्गेथी दुताशन देवने घरे गया. श्री वजस्वामीना थादेशे करी ते देव,मंदारना पुष्पोयें नरेला लद करंमिया मा हेश्वरी नगरीने विषे लाव्यो, ते प्रनाव जोइने बौको हतप्रनाव थ गया. अने ते नगरीनो राजा बौछ हतो ते पण ते दिवसें जैनधर्मी थयो ॥६३ ॥
कोप्यन्योमदिमास्त्यदो नगवतः संघस्य यस्य स्फुर, त्कायोत्सर्गबलेन शासनसुरी सीमंधरस्वामिनं ॥ नीत्वा तत्कृतदोपशुदिमुदितां यदार्यिकां चानयत्, किंचैतन्ननुतत्प्रनावविनवैस्तीर्थकरत्वं भवेत् ॥६५॥ अर्थः-( जगवतः के ) समर्थ एवा. ( संघस्य के० ) चतुर्विध संघने (कोपि के० ) कोइ पण अनिर्वचनीय एवो ( अन्य के) बीजो ( महि मा के०) महिमा (अहो के ) आश्चर्य (अस्ति के०). केम के (य स्य के०) जे श्रीसंघना ( स्फुरत्कायोत्सर्गबलेन के० ) प्रकाश थतुं एवं जे कायोत्सर्ग तेना बलें करीने (तत्कृतदोषधिमुदितां के०) पोताना नाइने पर्युषण पर्वमां तप करवाथी मरण प्राप्त थवाना दोषोनी शुदिने श्वती एवी (यदार्यिकां के०) यदा साध्वीने (शासनसुरी के०) शासननी अधिष्टायि का देवी (सीमंधरस्वामिनं के०) ते श्रीसीमंधर स्वामीनी पासें (नीत्वा के०) लश् जश्ने बे चूलिकानुं दान कराव्युं. माटे (किंच के०) झुं (एतत् के०) था (तनुप्रनाव विनवैः के० ) श्रीसंघना तनु एटले थोडा प्रनावना विन घोयें करी (तीर्थकरत्वं के० ) तीर्थकरपणुं (नवेत् के०) होय, एवो श्री संघनो महिमा जाणवो ॥ ६४ ॥ __ यांहिं यदासाध्वीनी कथा कहे . पाडलीपुरने विषे शकमाल मंत्रीनी दीकरी यदा हती तथा ते शकमालनो पुत्र श्रीयक नामा हतो, तेणें श्री नंदराजानो कारनार घणा दिवस पर्यंत कस्यो. पनी वैराग्य पामीने श्रीय के दीक्षा ग्रहण करी. परंतु ते श्रीयक तप करवाने समर्थ हतो नही ते थी क्रिया अनुष्ठान करतो हतो, एम करतां पर्युषण पर्व आववाथी ते श्री यक मंत्रीनी बेन यदायें आग्रह करी तेने उपवास कराव्यो तेथी ते सां जे मरण पाम्यो. त्यारे तेनी बेने कडं जे मने ऋषिहत्या लागी. पली श्रीसंघे तथा गुरुयें घणुं कह्यु के एमां तमने पाप लागे नहि तो पण ते य