________________
जैनकथा रत्नकोप नाग पांचमो. ताना पिताना उपदेशथी नमस्कार बापवानो नियम राख्यो तो ते पालो सुखी थयो अने देवतायें पण पूर्वजन्मनो गुरु मानीने नमस्कार कस्यो.
न गम्यं नागम्यं क्वचिदकृतदिग्यानविरतेः, कथं वा स्यादि श्वे सततगतिरेकत्र वसतिः॥क्तिीयहीपांतर्गतनरतमाक्रां तजलधि, नकिं पद्यर्थे हरिरमरकंकापुरमगात् ॥४२॥
अर्थः- (अकृतदिग्यानविरतेः के०) नथी करी दिग्गमननी विरति जेणे एवा सदा चमण शील जीवनें (नगम्यं के) नही जवा लायक त था ( नागम्यं के०) नही पाववा लायक एवं स्थानक (क्वचित् के०) कोइपण कालें नथी कारणके ( विश्वे के० ) जगतमा ( सततगतिः के०) निरंतरगति करनारो एवो जे वायु ते (एकत्रवसतिः के०) एकस्थलने विषे रहेनारो (कथं के० ) केवी रीतें (स्यात् के०) होय ? ना होयज नहिं, अहिं दृष्टांत कहे . ( हरिः के ) श्रीकृष्ण, (रौपद्यर्थे के०) ौपदी वा लवाने माटे (आकांतजलधिः के०) उल्लंघन कस्यो वे समुश् जेणे एवा बता (हितीयहीपांतर्गतनरतं के०) बीजो दीपजे धातकी खंम तेमा रहेला जर तदेवमां (अमरकंकापुरं के० ) अमरकंकापुर प्रत्ये (किंनथगात् के०) गुं न जता हवा ? एम दिशिनुं प्रमाण न करनारा पुरुषने सर्वत्र फरवू प्राप्त थाय ले. तेमाटे दिग्परिमाण व्रत अंगीकार करवू ॥४॥
आहिं श्रीकमनी कथा कहे . धारिकानगरीने विपे श्रीकम राजा रा ज्य करे बे. अने पांच पांमवो हस्तिनापुरमां राज करे ने एक दिवस झेप दीपांम्वनी स्त्री, काचमां मोढुं जोतां हतां तेवामां नारदमुनि आव्या तो तेने झेपदीयें सन्मान थाप्युं नही तेथी नारदजीयें तेनी उपर कोपायमा नथश्ने धातकी खंममां अमरकंकापुरीने विपे पद्मोत्तर राजानी पासें झै पदीना स्वरूपनुं वर्णन कयुं ते सांजली पद्मोत्तर राजायें देवनुं आराधन करी, देवना बलें करी ौपदीने पोताना नगरमां मगावी लीधी ते पड़ी नारदमुनियें आवी श्रीकृमने सर्व वात कही ते सर्व वृत्तांत जाणीने श्रीकम, पांडवोये सहवर्तमान समुठे उल्लंघन करीने धातकी खंममां अमरकंका यें आवीने संग्रामने विपे पद्मनानराजानो पराजय कस्यो नृसिंहरूपधारण करीने ते नगरनो किलो तोडी नाख्यो तेवारें स्त्रीनुं रूप धारण करी पद्मो