________________
पदस्थान स्वरूपनी चोपाई. ३१७ मांसक उपलदणे वैयाकरणादिक नयनेलें नयसांकर्ये थया, अने पूर्ण एट ले पूरण नय नंग प्रमाणे वस्तु पदर्शन नये एक मेलवी जैनप्रमाणे . जमिन ईसण, समूहम अस्स इत्यादि वचनात् ॥ १२० ॥
॥ नित्यपदमां दूषण दाखे, नय अनित्य पक्षपाती जी ॥ नित्यवाद मांहें जे राता, ते अनित्य नयघाती जी ॥ मांहो मांहे लडे बे कुंजर, नां जे निज कर दंतो जी ॥ स्यादवाद साधक ते देखे, पडे न तिहां नगवंतो जी ॥ ११॥ अर्थः- अनित्यनयना पक्षपाती दणिकवादी बौदादिक डे ते नित्यपदमाहे दूषण दाखे . अंकूरादिजनकाजनकत्वादिविरोधे ६ गिक बीजादि थापे . सदृशदणदोषे अनेदग्रहादि उपपादे दे तथा जे नित्यवादमाहे राता बे. ते अनित्यनयना'घाती बे. ते एकांतें नित्य था त्मादिक माने जे ते माहोमांहे बे हाथी लडे , अने लडतां थकां पोता ना कर जे सुंम तथा दांत तेने जाजे . अने जे स्याहादसाधक डे, ते ते मनी लडाइ देखे बे. पण जगवंत तिहां पडे नही. उदासीन रहे. उक्तंच॥ अन्योन्यपदप्रतिपदनावाद्, यथा परे मत्सरिणः प्रवादे ॥ नयानशेषान विशेषमिबन्नपक्षपाती समयस्तथा ते ॥१॥ इति द्वात्रिंशिकायाम् ॥११॥
॥ छूटा रत्न न माला कहियें, माला तेह परोयां जी॥ तिम एकेक दर्शन नवि साचा, आपहि थाप विगोयां जी ॥ स्यादवाद सूत्रं ते गूंथ्या, समकित दर्शन कहियें जी॥ समुश् अंशनी समुह तणी. परे, प्रगट नेद हां लहियें जी॥१२॥ अर्थः-लूटा रत्नने माला पर्याय न कहिये, जे वारें परोयां होय तेवारें माला पर्याय कहियें. तेम एकेक दर्शन लूटा , ते एकांतानिनिवेशे साचा न कहियें. याज आप विगोयां , ते स्या हादसूत्रे गुंथ्या होय, तेवारें सम्यग्दर्शन कहीयें. स्यात्कारें एकांतानिनि वेश टले. जेम मालाकारने पुष्पादिक सिम, तेहनी योजन रूप व्यापा र मात्र मालाकार अधीन ले. तेम सम्यग्रदृष्टीने सिहदर्शनने विषे स्या झाद योजनमात्र व्यापार . तावताजितं जगत्. समुश्वेशने समुश्मां जेटलो नेद तेटलो इहां नयप्रमाणमां प्रगट नेद जाणवो. उक्तंच ॥ ना स मुझे समुशेवा, समुशंशो यथोच्यते॥नाप्रमाणं प्रमाणं वा, प्रमाणांशस्तथा नय ॥१॥इति ॥ गीतार्थे सत्य कहेलुं चित्तमा नावियें ॥ १२ ॥
॥ वचन मात्र श्रुत ज्ञाने होवे, निज निज मतावेशो जी ॥ चिंता