________________
३१६ जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. विना नयनाषा एम बोले ॥ उहारिणिं अप्पियकारिणिंच, नासं न नासि ज सया सजुको ॥ इति वचनात् ॥ ११७ ॥
॥ अंशयही नय कुंजर कल्या, वस्तु तत्व तरु नांजे जी ॥ स्यादवाद अंकुशथी तेहनें, आणे धीर मुलाजे जी ॥ तेहनिरंकुश होये मतवाला, चालाकरे अनेको जी ॥ अंकुशथी दरबारें गजे, गाजे धरिय विवेको जी ॥ ११॥ अर्थः- नयरूप कुंजर , ते एकेक अंशग्रही उन्मत्त थका कल्या जे, ते वस्तुतत्त्वरूप (तरु के०) तदने नांजे . अने जे धीर पु रुष , ते अंशयाही नयरूप कुंजरने स्यादवाद अंकुशे मुलाजे आणे, वश करे. अने निरंकुश थश्ने निरपेक्दथको चालतो मतवालो होइने वेदांतादि वादमाहे प्रवेश करीने, अनेक चाला करे, जेम हाथीपण निरकुंश होय, तो हाट घर प्रमुख नांजी नाखे, स्वतंत्रथको वनमांहे फरे, अने जो तेने अं कुश होय तो ते अंकुशथी दरबारें बाजे, विवेक धरी पट्टहस्ती थइ गाजे, तेम इहांपण जे स्याहाद अंकुशे शीखव्या, ते श्रीजिनशासनरूप राजधार जे तिहां आप बलें गाजे ॥ ११ ॥
॥ नैयायिक वैशेषिक विचस्या, नैगमनय अनुसारें जी ॥ वेदांती संग्र हनय रंगी, कपिल शिष्य व्यवहारें जी ॥ जुसूत्रादिक नयथी सौगत, मी मांसक नय नेलें जी ॥ पूर्ण वस्तु ते जैनप्रमाणे, षट्दर्शन एक मेलें जी ॥ १२ ॥ अर्थः- नैयायिक अने वैशेषिक ए बे दर्शन नैगमनयने अ नुसारें विचस्या. ते पृथग् नित्यानित्यादि इव्य माने, प्रथिवी परमाणुरूपा नित्या कार्यरूपात्वनित्या ए प्रक्रिया नैगमनय ते नयध्यात्मक जे.एकत्र प्रा धान्येनोपक्रमात् मिथ्यात्वम् ॥ उक्तंच॥दोहिंवि एएहिं सन, मुलूपयतहवि मिबत्तं ॥ जं सवि सम्मप्पहाणं, नरोण अहमण निरवेरकं ॥१॥ तेम वेदांती संग्रहनयनें रंगें चाव्या, जेमाटे ते शुक्षात्मव्य माने जे ॥ नक्तंच ॥ दतिय नयपडिसुझा, नयएण संगह परूवणाविस तथा कपिलशिष्य पच्चीश तत्त्व प्रक्रिया मानता व्यवहारनये चाल्या. नक्तंच ॥ जं काविलेय दरिसण, एयंद चयिस्स वेत्तवं ॥ व्यवहार ते इव्यार्थिक नेद ले. तथा सौगत ते चोथा
जुसूत्रादिक नयथी थया. सौत्रांत्रिक, वैनाषिक, योगाचार, माध्यमिक, ए अनुक्रमे जुसूत्र, शब्द, समनिरूढ अने एवंनूत नयथी थया. तथा मी