________________
३१० जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो.
॥ दर्शन झान चरण शिव हेत, कहो तो श्यो पहिलो संकेत ॥ गुण विण गुण जो पहिला लह्या, तो गुणमां जा वह्या ॥ १० ॥ अर्थः- मोदना उपाय रूप दर्शन झान चारित्र जो मोद हेतु कहो बो तो श्यो संकेत ? गुण जो गुणविना लह्या तो गुणमाहे वह्यां झुं फ रोबो ? जेम गुणविना नवितव्यतायें गुण पाम्या तेम मोद पण पामशो. जो एम कहेशो के पहेला गुण शक्तियें हता ते काल परिपाकें व्यक्त थया, तो नव्यनी शक्ति मोक्षजावनी . ते कालपरिपाकें व्यक्तं प्रगट थाशे. कार एनो तंत किहां रह्यो. इत्यादि घणी युक्ति ॥ १० ॥
॥ मरुदेवा विण चारित्र सिम, जरह नाण दरपण घर लि६ ॥ थोडे कष्टे सीधा केश, बदुकष्टें बीजा शिव ले ॥ ११॥ अर्थः- वली एह ज वात कहे जेः- मरुदेव्याजी अत्यंतवनस्पति मांहेथी निकली क्यारें ध म न पाम्या. क्रियारूप चारित्र पाम्या विना जगवदर्शन जनित योगस्थैर्य ज अंतरूत सिम थयां. जरतचक्रवर्ति दीदा ग्रह्याविनाज नावना बलें द पण घरें ज्ञान पाम्या. माटे जो क्रियाकप्टेंज मोद पामे तो तउत्कर्ष होय ते तो नथी. तेमाटे केटला एक नरतादिक थोडे कष्टें सिम थया. केटलाए क गजसुकुमालादिक बटुकष्टं मोद पाम्या ॥ १०१ ॥
॥ जेहनी जेहवी नवितव्यता, तिम तेहने होइ निःसंगता ॥ कष्टसहे ते कर्म निमित्त. नियति विना नवि साध्य विचित्त ॥ १०२ ॥ अर्थःमाटे जेहने जेहवी नवितव्यता ले, तेहने तेम ते प्रकारे (निसंगता के०) मोद लान होय , जेटलुं कष्ट सहेवू ले तेटलुं वेदनीयादि कर्म निमित्त बे, नहीतो श्रीमहावीरने घणा उपसर्ग थया अने श्रीमन्निनाथ प्रमुखने कोइ उपसर्ग न थयो, ते केम मले ? नियतिविना विचित्र साध्य न होय. थतएव प्रत्येकबुद्धसिक्षादिनेदस्तथानवितव्यतेति ललितविस्तरायां ॥१०॥
॥ ज्ञानीयें दीढं तिम जाणि, दीठा नवमां वृद्धि न हाणी ॥ काया क ष्ट करो गुं फोक, क्रिया देखाडी रंजो लोक ॥१०३ ॥ अर्थः-जेम झा नीयें दीढं ने तेम थाय एम निश्चय करी न जाणे, दीवा नवमांहे वृद्धि हानी थाती नथी उडो अधिको न थाय,तो झुं फोकट काया कष्ट करो बो, क्रिया देखाडीने लोकनें रंजो बो, जे कष्ट करशे तेहने अने जे कष्ट नहीं करशे तेहने पण ज्ञानीय जेटला नव दीठा ले तेटलाज था. उक्तंच ॥ नि