________________
षट्स्थान स्वरूपनी चोपाई. ३०१ तिहां वैतवादी अतिवादी शून्यवादीयें जेने जेम रुचे तेणें तेम पुरुं करी ने जाण्यु. वलतुं ते वादी युक्ति पण तेहवीज कल्पे ॥ ६ ॥
॥स्यादवाद विण पण सवि मृषा,खारे जल नवि नागे तृषा॥माया मिटे रहे जो अंग, तो किम नहीं परमाथ रंग ॥ ६॥ अर्थः-पण ते निज निज नय रुचे जे ते स्याहादविना सर्व जूता. जेविना स्वमत निर्वाह न था य. जेम खारा जलथी तृपा न नांजे तेम स्याहादविना कांदा न टले. जो वेदांतमे मतें सर्व माया गवेषे जे, ते मटे तो तत्कार्य अंग केम रहे ? जो रहे अंगें पारमार्थिक थाय,तो व्यावहारिक केम कहियें? ॥ ६ ॥
॥ बाधित अनुवृत्ते ते रही, ज्ञानीने प्रारब्धं कही ॥ कर्मविलास थयो तो साच, झानें न मट्यो जेहनो नाच ॥ ७० ॥ अर्थः-हवे जो एम क देशो के झानीने पण माया बाधितानुवृत्तें रही . दग्धरङ आकार ते प्रारब्धे करीने ॥ ज्ञानानिः सर्वकर्माणिं, नस्मसात्कुरुतेर्जुन ॥ इहां कर्मप द प्रारब्धातिरिक्त कर्मपर कहेवु. पर कहेवू तो कर्मविलास साचो थयो. प ए कल्पित थयो जेनुं (नाच के०) नाटक ते झाने पण न मटयुं. सिद त पण एहनोज डे, केवलज्ञान उपने पण नवोपयाही कर्म टलतां तथा सर्वकर्मदय ते युक्तिदिशायें परनी समाधिज सत्य होय ॥ ७० ॥
॥व्यवहारिक आनासिक गणे, योगी ते ने चमबंगणे ॥ योगी अयोगी शरीर अशेष, श्यो व्यवहार आनास विशेष ॥ ७१.॥ अर्थः-जे यो गी व्यावहारिक प्रपंचने थानासिक गणे , ते चम गृहने अंगणे रमे बे. जे अन्यने अन्य करी जाणवू तेज ब्रमयोगीनुं शरीर, ते आनासिक जाण वू, अने अयोगीनुं शरीर ते व्यवहारें कथनमात्र सदृश परिणामज दीसे बे; तेणेंकरी जेहवू ले तेहबुं कहे . ज्ञानीने रागादिक नाव , ते आना सिक गुंजापुंजवन्हिसमान ते सर्व निरस्त कह्यु एम जाणवू, कर्मजनित नाव ते सत्यज . तो तुधातृषादि नाव पण सर्व जूता थाय. ते तो प्र त्यक्षविरोध ॥ १ ॥
॥अन्य अदृष्टं योगिशरीर,रहे कहे ते नहिं श्रुतिधीर ॥ जो शिष्यादि अदृष्टं रहे, अरिअदृष्ट तेहने किम सहे ॥ ७॥ अर्थः-कोइ उन्मत्तप्राय क हे . ज्ञानीने सर्वअदृष्ट गयां शरीर रहे ले. अन्य शिष्यादिकने जेम लो कादृष्टं ईश्वरशरीर रहे हैं. ते श्रुतधीर नही. एटले सिमांतमाहे धैर्यवंत न