________________
श
षट्स्थान स्वरूपनीचोपाई. य एषोडशगण विकारी कह्यो. ए कार्य ,पण कारण नथी. चेतन ने प्रकते नहीं कारण वकार्य नहीं तो कूटस्थ चैतन्यरूप कह्यो । तऽक्तं सारंव्यसप्तति कायाम् ॥ मूलप्ररूतिर विकृतिमहदाद्याः प्रकृतिविरुतयः सप्त ॥ षोडश कस्तु विकारीन प्रतिनिविरुतिः पुरुषः॥गंधतन्मात्र १ रसतन्मात्र २ रूपत न्मात्र३ स्पर्शतन्मात्र ४ शब्दतन्मात्र ५ ए पांच तन्मात्र नाम. श्रोत्र घ्रा ण जिव्हा नयन स्पर्शन ए पांच बुद्धीडिय. वाक् पाणि पाद पायु उपस्थ ए पांच कर्मेश्यि अने श्यारमुं मन इंडिय ॥ ५ ॥
॥ ए बिदुंने साधारण दोष, न करें तो किम बंधनमोख । मनबंधाये लूटे जीव, एतो जुगतुं नहीं अतीव ॥ ५५॥ अर्थः-एम जीव अकर्ता अनोक्ता सांख्य वेदांती ए बे मतवाला कहे . हवे ते बेदने दृषण दी ये . ए बेहुने साधारण एटले सरखो दोष . जो जीव करे नही, तो ते ने बंध पण न घटे.तथा मोक्षपण घटे नहीं. जो एम कहेशो के, क्रियावती प्रकृति .तेमाटे प्रति बंधाय. सात्विक राजस तामस नावे प्रकृतिनेज सं बंध . तहिकार महत्तत्वना ए नाव ले. जीवमां तो अध्यास मात्रे सवि लास प्रकृति निवृत्तिरूप मोद ते जीवने .ए तो घटे नहीं.जे कारणमाटे जे बंधाय बे. ते बूटे. परंतु अन्यने बंध अने अन्यने मोद ए कहेज के म होय? ॥ ५५॥
॥परमारथे नवि बंधन मोख,उपचारें जो करसो तोष ॥ मोक्षशास्त्र तो तुम सवि वृथा, जेहमां नहीं परमारथकथा ॥ ५६ ॥ अर्थः-हवे को ६ कहेशे के, बंध मोद तो जीवने व्यवहारें कहियें बैयें. परं परमार्थे तो अबंधमुक्तिमत् स्वरूप जे ॥ नमुमुकुर्न वै मुक्त इत्येषा परमार्थतेति वचनात् ॥ तेहने कहियें के, जो परमार्थे बंध मोद नथी तो मोद उपचारें होय ३. ए वातेंज तमे संतोष करशो तेवारें तो सर्व तमारे वृथा . मोदशास्त्र रूप परमार्थनी कथा जेमां नथी तेवारें ॥पंचविंशतितत्त्वज्ञो,नरोझा त्रिंशके रतः ॥ तटी दरी शिखी चापि, मुच्यते नात्रसंशयः ॥ १ ॥ ब्रह्मविद् ब्रह्म नूयमाप्नोति इति आदिशास्त्र सर्व प्रवर्तक न थाय ॥५६॥
॥प्ररुति अविद्या नाशें करी, पहेली यात्मदशा जो फिरी॥तो कूटस्थ पणुं तुम्ह गयुं, नहिंतो कहो अ॒ अधिकुं थयुं ॥ ५७॥ अर्थः-हवे एबे दुमत आत्माने कूटस्थपणुं माने ,ते दूषे . प्रकृतिनो सांरख्यमतें अने अ