________________
शप
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. नके शोधे, तेम अबदु ब्रह्मनेज बंध जाणी बंध वियोगने अर्थ तपस्वी प्रवर्ते ने.
॥ध्रांतिमिटये चिन्मात्र अगाध, करता नहिं पण साखी साध ॥ व्यव हारें करता ते होन, परमारथें नवि बांध्यो कोन ॥ ५३॥ अर्थः-ते ब्रां ति मटे. अगाध निस्तरंग चेतना विलासमात्र , ते दिसायें साधु कर ता नथी. पण शादी के व्यवहारें लोक प्रत्ये ते कर्ता नासे ने परमार्थ कोई बांध्यो नथी ॥ ३ ॥
॥अनिधानयोजन कैवल्य, गुण पामे श्रुति कहे निसल्य ॥ परमारथ व्य वहार अन्यास, नासनशक्ति टले सवि तास ॥४४॥ अर्थः- अनिमुख ध्यान ते अनिध्यान वेदांत श्रवणयोगें मुक्तिने ते योजन तत्त्वज्ञान (कै वल्य के) विदेह केवलनाव एंत्रण गुण पामीयें, ते जीवने अनुक्रमे प्र पंचनी पारमार्थिक व्यावहारिक आनासिकता प्रतिनासननी शक्ति बे, ते मटे. तिहां नैयायिकादि वासनायें प्रपंचने परमार्थिकपणुं जणातुं ते वेदांत श्रवण पडी मटे तेवार पनी प्रपंचने योगी व्यावहारिक करी जाणे, पण पारमार्थिक करी न जाणे वलतुं तत्त्वज्ञान उपजे तेवारें प्रपंचने व्यावहारि कपणे न जणाय, बाधितानुवृत्त्यायंतिकःख निवृत्तौ विदेहकैवल्यप्रपंचर्नु ज्ञानमात्रज टले. निःप्रपंच चिन्मात्र हो रहे. तस्यानिध्यानाद्योजनात्त त्वनावायश्चांते विश्वमायानिवृत्तिरिति श्रुतिः ॥ ४४ ॥
॥जीवन मुक्त लह्यो निज धाम, तेहने करणीनुं नहिं काम ॥ जिहां थ विद्या करणी तिहां, वीसामो ने विद्या जिहां ॥ ४५ ॥ अर्थः-तत्त्व झाने संचित कमै करी प्रारब्ध मात्र जोगीनी प्रतीक्षा करतो, जीवन्मुक्त थयो ते पोतानुं तेज पाम्युं. तेने करणी, काम नथी. ज्यांसुधी अविद्या जे, त्यांसुधी क्रिया , ज्यां विद्यातत्त्वसाक्षात्काररूप श्रावी, तिहां वीसा मो . यतः आरुरुक्षोर्मुनेर्योगं, क्रिया कारणमुच्यते ॥ योगारूढस्य तस्यैव, शमः कारणमुच्यते ॥ १ ॥ ४५ ॥
॥विधिनिषेध ज्ञानीने कही, प्रारब्धे तस किरिया कही ॥ अवर कहिये नहि तास अदृष्ट, जीवनकारण अन्य अदृष्ट ॥ ४६॥ अर्थः-तत्त्व झानीने विधिनिषेधरूप वैदिकक्रिया कोइ नथी. जेमाटे विधिनिषेध सर्व सविद्यावत्पुरुष विषय , थाहारविहारादि क्रिया शरीरसाधन , तेपण प्रारब्धादृष्ट , एम सांप्रदायिक वेदांति कहे जे. उर्जाखल कहे जे ॥दीयंते