________________
श्रीनुवननानु केवलंीनो रास. शश तात तेडे जे तुमने, आवो शीघ्र ण एक ॥ ५ ॥ शैलराजा संकेतथी, अनुक्रमें एकाएक ॥ अपमान देई अवगण्यो, कुमरें मंत्री डेक ॥ ६॥ अ वहेव्यो सामंत गण, मंमलिक मेल्या धूल ॥ जे जे थावे तेडवा, ते तोल लहे अकतल ॥७॥ तव तसु माता मोकली, निपट निजी तास ॥ पण पुत्र स्नेहें न उसरे, अनेक करी अरदास ॥ ७ ॥ पाय पडी जिम तिम करी, माए महिपति पास ॥ अति कष्टं ते आणि,तव नृप थयो उनास॥ए॥
॥ ढाल त्रेपनमी ॥ ॥ पांच सोपारी ले हाथें ॥ ए देशी ॥ तव नरपति निज पास, बासन एक मंमावीयुं जी॥ ते पर बेगे कुमार, रेष न अंग नमावीयुं जी ॥१॥ नाखे तव नपाल, सूरगुणे संसारमा जी। जस तुफ व्याप्यो जोर, नावे जस कोई हारमा जी॥२॥ देश देशथी दूत, कन्यादान कोजे सही जी ॥राजवीयें मन रंग, मोकल्या ने तुम गुण लही जी॥३॥पूरो मनोरथ तास, ए राज्य तुमाऊं संग्रहो जी॥ अमे थासुं अणगार, प्रजाने तुमे निर्व हो जी ॥ ४ ॥ तव शैलराज श्रवणेह, मंत्र गुमाननो मेलो जी ॥ त्यारे व्रकुटी चडावी नाल, उत्तर तिणें श्म दिन जी ॥ ५ ॥ रजसरखो ए रा ज, झुं आपो तुमे अमने जा ॥ एवां तो राज सतेक, प्रगट करी दिनं तुम ने जी ॥ ६ ॥ श्म कही पगनो प्रहार, आसन ऊपर मारीने जी ॥ कठी नीसस्यो बार, वन जावं मनें धारीने जी ॥ ७ ॥ अयोग्य जागी तत खेव, सम्यक् दर्शने ते तज्यो जी॥ मोह राजाने साथें, तव सहसा आ वी नव्यो जी ॥ ७॥ एकलो अटवीमांहि, पहोतो ते तजि गेहने जी॥ नील नामें लघु जात, राज्य दीधुं नृपें तेहने जी॥ ए ॥ पोतें लेई संयम जार, शिव पद पाम्यो अनुक्रमें जी॥ हवे ते कुबेर कुमार, एकलो अटवी मां नमे जी॥१॥ चित्र नामें एक चम,ते व्याघ्र पन्निपति सुत तदा जी॥ यु६ समय गयो नासि,ते वनमांहे वस्यो मुदा जी ॥११॥ तेणें दीठो ते कुमार, तीरें मास्यो तव ताकिने जी॥ पामी मरण अकाल, नरकें गयो मद बाकिने जी॥ १२॥ महादिकनी गतिमांहि, काल अनंतो घेरियो जी ॥त्रेपनमी ढालें तेह, उदय कहे नदे करियो जी॥१३॥
॥ दोहा ॥ महापुर नगरे मेलिउ, कर्मे ते वलि काढि ॥ धनाढय श्रे ष्टिने घरे, पूरो तेह धनाढय ॥ १ ॥