________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो.
॥ ढाल चोपनमी ॥ ॥ साहिबो रे माहरो जलि रह्यो नागोयें ॥ ए देशी ॥ पदम नामें ति हां थापित रे, याजन्म थकी ते बाल ॥ अनंतानुबंधि मायाबलें रे, मा यावी अति असराल ॥ पोढो रे प्राणी जो जो मायानो पास ॥१॥ राग केसरी जीते सुता रे, बदुली जस बीजुं नाम ॥ तेहने नदये ते थयो रे, एक कपट कलानुं धाम ॥ पो० ॥ २॥ बालपणे पण बहुविधे रे, बोकरा ने तरी तेह ॥ खावू धूती खाये सवे रे,जेहना बलनो नावे बेहे ॥ पो० ॥३॥ साधु स्वजाव जाणे सदरे, सुणि वचन तणा विलास ॥ मोटो थयो तव मायने रे, बापने पण पाडे पास ॥ पो० ॥ ४ ॥ नाईने पण जो लवे रे, जगनिने नमाडे जोर ॥ परिजनने पट ये घणां रे, करी कपट क ला कठोर ॥ पो० ॥ ५ ॥ धृते धर्म दाता प्रतें रे, मित्रसुं मांमे महा कूड ॥ देवनी पण खोटें दिलें रे, महास्तवना करी ते मूढ ॥ पो० ॥ ६॥ निवेद मोदक ले हरी रे,अंगलूहणा घंटा आदि ॥ कहांतर घाली गडे रे,माने नहिं किमे अपराध ॥ पो॥ ७ ॥ साचो किहांए न कतरे रे, कोइ न लहे मन अनिप्राय ॥ वंच्याविण मेले नहीं रे, कुण परजन स्वजनने माय ॥ पो० ॥ ॥ जनकादिक जाणे श्श्यो रे, तेडी तेहने गुरुपास ॥ यावीने इम उचयुं रे, एक अवधारो अरदास ॥ पो० ॥ ए॥ जगवन अमारे कुलें रे, अाजलगें एहवो कोय ॥ नर मायावी न नीपनो रे, सेवक पण एहवा न होय ॥ पो० ॥ १० ॥ महेर करीने ते वती रे, एहवो आपो उपदेश ॥ मा यावीपणुं मूकिने रे, कुलवटें चाले सुविशेष ॥ पो॥११॥ चोपनमीयें चेतजो रे, ढालें सदु धरमी लोक ॥धूर्तपणुं जोतां धरा रे, आखर उपा ये सोक ॥ पो० ॥ १२ ॥
॥दोहा ॥ ॥ तव गुरु करुणा आणिने, धर्म कथा कही धीर ॥ माया शील मान वतणी, सद् मनें धरे अधीर ॥ १ ॥ अपराध जो न करे किश्यो, तो पण सर्पनी पेर ॥ आशंका मन पजे, सदुने जाणी जहेर ॥२॥ मायावी वलि मानवी, अधम कुलें अवतार ॥ मरि पामे महिलापणुं, उक्करगरुली थपार ॥ ३ ॥श्म ते प्रतिबोध्यो थको, दिन केताश्क तांई ॥ मूके माया
