________________
रए जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. ॥रा॥१०॥ अरहट घटि जलोका परें, नरी उलवातो लो ॥०॥ मते यापद अनुजवी. जिहां तिहां जातो लो। अ० ॥रा०॥ ११ ॥दे श दारा धन स्वजनने, वियोगें वरिलो ॥०॥ नूपी- नमतो रहे, प्रारतियें आवरि लो॥ अ० ॥रा ॥ १२ ॥ तृमाने जोरेंकरी, इम उ दय ते बोले लो ॥ १० ॥ पंचवीशमी ढालें जुआ, जिहां तिहां ते मोले . लो ॥ य० ॥रा०॥ १३॥ सवेंगाथा ॥ ४३ए ॥
॥दोहा॥ ॥ इणि परें नमतां एकदा, सुणो सदु श्रोता लोक ॥ मनमांहे कोश्क मुखें, सांजव्यो एक श्लोक ॥१॥ ॥ यतः ॥ ॥ आर्यावृत्त ॥ स्वज नधननुवनयौवन, वनिता तत्वाद्यनित्य मिदमखिलं ॥ ज्ञात्वाऽपत्रासहं, धर्म शरणं नर्जत लोकाः ॥१॥ सर्व गाथा ॥४४॥
॥ ढाल बवीशमी ॥ ॥ काब्बानी देशी ॥ ए श्लोक सुणीने त्यांही, तव मनमांहें दो वणि क ते चिंतवे ॥ फुःख जे बागें जाय, कहियें तिहारे हो ते सदु म चिंत वे ॥१॥ धर्म न कीधो धाय, यतन करीनें हो ते जन्मांतरें ॥ धर्म विना जगमांहे, प्राणी पामें हो यापद बदु परें ॥ २ ॥ खिाने ते माट, ए क धर्म विना हो शरण बीजुं नथी ॥ अनेक धरो उचाट, पण पुण्य पाखें हो सुख न लहियें रति ॥ ३ ॥ चिंते कुदृष्टि ताम, मिथ्यादर्शन हो केरी जे गेहनी ॥ अहो अवसर अनिराम, बाजढुं पामी हो चिंता दुती जेहनी॥ ॥४॥ वैराग्य नामें विख्यात,अम वेरीनो हो सेवक ए सही ॥ ए पात्रमा हें सहसात, प्रगटियो दीशे हो इहां संदेह नहीं ॥ ५ ॥ जो आवशे एह नी केडि, वेरणी अमारी हो सम्यकदर्शनसुता ॥ तो अमने नाखशे नथे डि, उद्यम सघलो हो अफल करी सर्वथा ॥ ६ ॥ म चिंती उजमाल, धर्म बुद्धि हो नामें निज नंदिनी॥ ते पासें ततकाल, प्रेमें प्रेखी हो कुटुंब
आनंदिनी ॥ ७ ॥ तेहतणे सुपसाय, उत्सुकपणे हो इम चिंत्युं तिणें ॥ नेहें निजघर जाइ, धर्म करीशुं हो हवे आदर घणे ॥ ॥ कारण पुष्टें कार्य, सहेजें थाये हो ते माटे जावं घरें ॥ एम बालोची ताम, जमतो जमतो हो गयो को बंदरें ॥ ए ॥ प्रवहण चढिन तेह, कोक जननो हो रही वतागरो ॥ निजपुरे पहोतो नेह, थलवट थश्ने हो अनुक्रमें पाधरो