________________
סס?
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. ॥३॥ जीवन जेह तुमें कह्यो, कर्म करे पद ॥ स्वामी ते साचूं सही, ब लि एह अलद ॥ ४ ॥ अंगीकृतने ऊधरे, ते जाणो तहकीक ॥ पण केव ल केहनी नथी, वात कहूं नीक ॥ ५॥ अखंम अ ए आपणो, रिपु पखे ने रेख ॥ दाकिण लगे तेहने मिले. आपणा कुलनो एख ॥ ६॥ वे रि अ ते एहना, आपण एहनी बांह ॥ जे जेहना ते तेहना, बाखर दुए उबांह ॥ ७ ॥ ते संसारी जीवने, आज लगें एकंत ॥ रोकी दुःख दी धां घणां. जेहनो नावे अंत ॥ ७ ॥ मध्यम वर्ति त्यां जाणजो; राजा क म परिणाम ॥ एह विना तुमे तेहने, फुःख किम दे शको स्वाम ॥ए॥ नि ज घर वाहालूं सहूने, पाणी पाणीनी वाट ॥ आरवर जातां उतरे, नवो न शोने घाट ॥ १० ॥ सर्व गाथा ॥ ३४६ ॥
॥ ढाल वीशंमी॥ ॥ वात म काढो व्रततणी, ए. देशी ॥ वाहाला सुणां वाल वानता, एहवं कह्यु तुमे जेहरे ॥ वेरी निपुण जे वासवा, ढुं नवि मार्नु तेहरे ॥ वा॥१॥ जो ते निपुण अति ने एहवा, तो काल अनादिना फरतारे ॥ एक निगो दना जीवने, वश्य कहो कां नथि करतारे ॥ वा० ॥ ॥ एक निगोदें जंतु जेता, तेहने अनंतमे जागे रे ॥ एवं कीधा आपणा, काल अनंते लागेरे ॥ वा ॥३॥ बाकी अनुचर तुमतणा, त्रिनुवन प्ररियुं तेणेंरे ॥ अनंत जंतु गण जेहनी, संख्या न थाए केणेरे ॥ वा ॥४॥ चोराशी लद चोवटे, नृत्य अनंतां थायरे ॥ जुतुमारा राज्यमां, नाटक चाव्यां जायरे ॥ वा० ॥ ५ ॥ तो निपुणपणुं पण तेहy, श्ये कामें आव्युं रोपेरे ॥ चांच बोले जो चरकली, तो सायर जल शुं शोपे रे ॥ वा० ॥ ६ ॥ जेह वली तुमें क ह्यो, धर्म बुद्धि तस वेटीरे ॥ इंशदिकने सेव्य , सौनाग्य गुणनी पेटीरे ॥वा० ॥ ७॥ सापनी नातें शीदरूं, देखी जिम को बीहेरे ॥ तिम तुम ने प्रचुं तेहनी, ब्रांति वशी ने हिएरे ॥ वा ॥ ७ ॥ घोडाचड जिम को क घणुं, तस्कर देखी त्रासेरे ॥ बीहिकें निज बल नवि लहे, सांसे पड्यो नवि नासेरे ॥ वा ॥॥ तिम प्रनु तुमे बते बले, शाने पड्यानो सांसेरे ॥ जालिम मोह राजातणो, हाथो में तुम वांसेरे ॥ वा० ॥ १० ॥ आपणे पण पुत्री अजे, धर्म बुद्धि इणि नामेरे ॥ तेहने पगसुं ठेसी परी, त्रिनुवन जेहने कामेंरे ॥ वा० ॥ ११ ॥ ते सम्यक् दर्शननी सुता, मुज पुत्रीनी बी