________________
श्रीनुवननानु केवलीनो रास. १ केंरे ॥ गमन करे बाप गोपवि, नीर जिम चाले नीकेंरे ॥ वा ॥१२॥ जे
आपणी तनयायें तज्या, वक्र अनें बहु वादीरे ॥ जे चर्चकने शक नया, ते नर एहना स्वादीरे ॥ वा ॥ १३॥ ते रांकडीने मुफ आगलें, गुं दाखो बो दीदारुरे॥ उदय रत्न कवियें कही, वीशमी ढाल ए वासरे ॥वा० ॥१४॥
॥दोहा॥ ॥ वलि स्वामी गुं कहूं घj, जो पामो प्रजुनीत ॥ तो मुझने तिहां मो कलो, जिम जश्ने करुं जीत ॥ १ ॥ गले कालिने गेरसूं, तुम उहितानो करि दास ॥ ते संसारी जीवने, आणुं तुमारे पास ॥ २॥ प्रीतम ढुं प्री बुंअर्बु, इम मूकीने लाज ॥ न घटे बोलवू नारिने, विनययुं जेहने काज ॥३॥ धारत अलगी टालवा, जे जे कह्या जबाप ॥ महेर करी ते माह रो, अविनयं करजो माफ ॥४॥ सर्व गाथा ॥३६४॥
॥ ढाल एकवीशंमी॥ ॥ सुग्यानी पास जिणंदावे, ए देशी ॥ सब सुख दायक सुंदरि, तूं मु ज प्राणाधार ॥ आज में तुजने पारखी, मारा घरनो तुं शणगार ॥ सया नी सुण सुखकंदावे, सुनगे में तुज बंदावे ॥ १ ॥ मिथ्यादर्शन मंत्री हसी तव, बोले एहवा बोल ॥ प्रिये महिला प्रधान , सहि राखवा घरनो तो ल ॥ स ॥२॥ मोह राजाना राज्यमा सघलें, राजे एहवी रीत ॥ मर द महिला प्रजें चले, परिघल दाखंतो प्रीत ॥स ॥३॥ ते माटे अति सुंदर दाख्यो, सुंदर ते ए नेद ॥ तिहां जाने प्रिया तुमे, अरिने नाखजो नद ॥ स ॥४॥ श्म सुणि सा अबला बोली, नाथ ए घटतुं नांहि ॥ पग होय जिहां तुमतणो, माझं बल चाले त्यांहि ॥ सुझानी साहेब मेरा बे ॥ स ॥ ५॥ मोहन विण गजूं सुं माहरूं, ते माटे सुणो स्वामि ॥ तु मे पण तिहां आवq, आपण शोनियें एकतामि ॥ स० ॥ ६ ॥ पासें रह्या अमें पेखशू, तूं तिहां करजे फेलाव ॥ कलत्र सुतागुं संचयो, इम मंत्री ते करिय बनाव ॥ स० ॥ ७ ॥ मोह नृपें वली केडथी मेल्या, आपद व्य सनने लोन ॥ लानांतरायादिक लह्यो, जे जगने पमाडे दोन ॥ सुझा नी सुणो श्रोतारूबे ॥ स० ॥ ॥ उदय वदे एकवीशमीं ढालें, जगने कर वा जेर ॥ मोह सम को मोटो नहीं, जेहनी आण फरे चोफेर ॥ स ॥५॥
