________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. २४० साधु जे कूरगडूने जमती वखतें धिक्कार देता हता तेणे आवो कूरगडूनो महिमा जाणीने नमस्कार करी मिथ्या दुःष्कत देता एवा ते चार दपकोने पण केवलज्ञान उत्पन्न थयुं ॥एम कोपजय करनारने पण मोदसुख मले .
यदि शिवगतिरिष्टा सार्यमेतार्यवत्त,ऊयरुषमुपसर्गे ऽपीप्सिता उर्गतिश्चेत् ॥ करडकुरडवत्तक्रोधमुच्चैर्वि
धेयः, सुरतरुकनकशेर्योमतस्तं नजस्व ॥१२॥ अर्थः-( यदि के० ) जो (सा के० ) ते प्रसिद एवी (शिवगतिः के०) मोदगति (इष्टा के०) इखित होय (तत् के०) तो (यार्यमेतार्यवत् के०) मेतार्य मुनिनी पेठे ( उपसर्गेऽपि के ) उपसर्गमां पण (रुषं के) रोषने (जय के०). जीत्य,अर्थात् मोदनीं ना करतो होय तो मेतार्यनी पेठें रोष जय कर अने जो (उर्गतिः के०) उर्गति (इप्सिता चेत् के) इखित होय,तो (करडकुरडवत् के० ) करडकुरडनी पेठे (तक्रोधं के० ) ते कोधने (उच्चैः विधेयः के०) उंची रीते अर्थात् अतिशयपणे करवो, ए वेमांथी हे नव्य जीव ! तुने गमे तेने सेव. एटले ( सुरतरुकनकशेः के०) कल्पवृद अने धतुरो ए वेहुना वृदबे, तेमध्ये ( यः के०) जे ( मतः के०) मनमां मा नेलो होय, (तं के० ) तेने (नजस्व के०) सेव. अर्थात् सुरतरु अने धत्तु रवृद ए बेदु ने तेमां तुने गमे तेने सेव्य. कल्पद समान रोपविजय जा णवो अने धत्तुरवृक्ष समान रोपनो अविजय जाणवो ॥ १२ ॥
अांहिं मेतार्यनी तथा करडकुरडनी कथामा प्रथम मेतार्यमुनीश्वरनी कथा कहे . मेतार्यज्ञपिनी उपर सुवर्णकारें उपसर्ग कस्यो, तो पण तेने क्रोध चड्यो नही बने कुरड महाकुरड नामना बेमुनीश्वरो हता, तेमणे क्रोध कस्यो तेथी ते बेदुजण ऊर्गतिने प्राप्त थया ते कहे जे. श्रीवत्सा नग रीनेविषे बंधुदत्त नामा श्रेष्ठी रहे , तेनो मित्र यज्ञदत्त ब्राह्मण हतो, ते पण बंधुदत्तना संसर्गथी जैनधर्मी थइ गयो, ते बेदुजणायें गुरुनी वाणी सांजलीने दीक्षा ग्रहण करी. तेमां ब्राह्मणऋषियें तो पोताना ब्राह्मणकुल नो मद करवा मांझयो, साधु ने कहे के शूना घरनुं जे अन्न तमे व्योहो? ते ठीक नथी करता तेमज पारकी निंदा पण करवा लाग्यो पनी ते बेद मित्र मरीने स्वर्गमा देवता थया, तेमां यज्ञदत्तनो जीव देवगतिथी चवीने रा