________________
१५० जैनकथा रत्नकोप नाग पांचमो. जगृहने विपे चांमालकुलमा उत्पन्न थयो, तिहां धनश्रेष्ठीनी स्त्रीने पुत्र न होवाथी ते ज्यारें गर्भवती थइ त्यारे प्रसवती वखतें ते चांमालणी पासेंथी पुत्रलाने पोताने यावेली दीकरी तेने यापी दीधी पड़ी था मारो पुत्र एम खोटी वात चलावीने तेनुं पोषणं करवा मांमयु,नगरमां ते वातने को ये जाणी नही. ते पुत्रनुं नाम मेतार्य एवं पाड्युं, ज्यारे ते पुत्र युवान थयो त्यारे पितायें तेने आठ कन्या सारा घरनी परणावी. देवता प्रयोगें करी श्रेणिकराजानी दीकरी तिलकसुंदरीने पण परण्यो तेनी साथै घणां वर्षपर्यंत सुख जोगवीने पढ़ी देवतायें प्रतिबोध करवाथी श्रीवीर पामें दीक्षा ग्रहण करी. एकदा निदाने माटे कोइ सुवर्णकारना घर प्रत्यें गया. ते सोनीना घरनेविषे सोनाना' यव हता ते कौंचपदीय नक्षण कखा, पली स्वर्णकार घरंथी बाहेर आवी जुवे तो यव दीना नहिं, त्यारें तेणे जाण्यु, माहरा यवो निचे आ साधुयें ग्रहण कस्या . एमां संदेह नहि.पली कोपायं मान थ मुनिनें मस्तकें वाधरी वींटी गलापाश दइ मारी नारख्या, मेतार्य रुषि केवल पामी मोदे गया क्रोधजयनुं फल सोनीने मव्युं ॥
हवे कुरड महा कुरडनी कथा कहे . कुणाला नगरीनेविषे खाला नी समीप कुरड अने महाकुरड नामना बेहु षियो कायोत्सर्गमां उ ना हता, तेना महिमाथी ते साधुने जलोपसर्ग म था एवा अनिप्राय थी त्यां मेघ वरसतो नथी. ते जो गाममा रहेनारा मिथ्यादृष्टि लोको प्रावी इषिने कहेवा लाग्या के तमारा बे जाना तपथी गाममां वृष्टि थाती नथी या अरिष्ट तमारा बे जपयी सर्व लोकोने थाय ने एम कही कहीने उपसर्ग करवा लाग्या, तेथी ते बेदु मुनिनो कायोत्सर्ग जंग थयो, त्यारे वेदु मुनिने क्रोध उत्पन्न थयो, अने कप्टेंकरी तेणे आ श्लोक कह्यो, ते जेम के, वर्ष मेघ कुणालायां, दिनानि दश पंच च ॥ मुशलप्रमाणधारानि, यथा रात्रौ तथा दिवा ॥१॥ एम कडं के तुरत मुशल धारायें मेघ वरसवा लाग्यो, जलें करी नगर सर्व पलाली नारख्युं थाखा नगरने नपाडीने वरसादें समुश्मा नाखी दीg, अने बेदु कपि वृष्टिये करी निंजा गया, परी ते बेहुजण मरीने नरकने प्राप्त थया, ए कोध करवाथी तेने कायोत्सर्गनुं फ ल न मलतां नरक गमन थयुं माटे क्रोध सर्वथा करवो नहिं ॥ १२ ॥