________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. १४३ पोतानुं नाललोचन उघाड्यु, तेमांथी अग्नि निकव्यो, तेणें करी कामदेव जस्मीनूत थइ गयो, ए सर्व चोरीनुं फल मल्युं माटे सर्वथा चोरी करवी नहिं ए तात्पर्यार्थ जे. ए लौकिकशास्त्रनो दृष्टांत बे.
पुण्यापुण्यचयेन बुद्धिरमला स्यात्कश्मलाऽप्यंगिनां, वा तेनेव युगंधरी सदसता मुक्ताफलं गारना ॥ लंकेशो नलकूबरप्रियतमां नाम्नोपरंनां रता, मत्यादीदर
तां च रामवनितां सीतां जहाराशुवत् ॥ ११७ ॥ अर्थः-( पुण्यापुण्यचयेन के०) पुण्य तथा अपुण्यना समूहें करी (बु ६. के०) बुद्धि, (अमला के) निर्मल तथा (कश्मलापि के) पापिष्ट पण ( अंगिनां के०) सर्व प्राणीयोनी (स्यात् के०) होय, (वातेन के०) वायुयें करी ( युगंधरीव के ) युगंधरी जेमतेम ( सदसता के०) सारा अने न रसा वायुयें करीने अनुक्रमें (मुक्ताफल के०) मुक्ताफलनी अने बीजा (चं गारजा के) अंगारनी कांतिने प्राप्त थाय ले. जुवो ( लंकेशः के०) राव ण ( रतां के० ) अासक्त एवी ( नलकूबर प्रियतमां के०) नलकूबरनी प्रिया (नाम्नानपरंनां के०) नपरंना नामें हती तेने (अत्यादीत् के) त्याग करतो हवो, ते सत्कर्मना उदयतुं फल थयुं, ( च के०) वली तेज रावण (अर तां के०) आसक्त नहि एवी ( रामवनितां के०) दशरथना पुत्र राम ते नी स्त्री (सीतां के०) सीताने (आशुवत् के ) शीघ्रतानी पेठे (जहार के०) हरण करतो हवो, तेथी तेनो कुलक्ष्य थयो, ते पापकर्मना उद यर्नु फल थयुं ॥ ११७ ॥
यांहिं रावणनी कथा कहे जे. कांचनपुरने विपे नलकूबर राजा राज्य करे . एकदा दिग्विजय करवा रावण त्यां आव्यो, नलकूबर राजा सैन्य लश्ने साहामो लडवा आव्यो, रावणे सैन्य नांग्युं, जोइने गढमां प्रवेश करीने रह्यो, नगरनी फरतो असाली विद्यायेंकरी अनिमय प्राकार कस्यो, तेवारें रावण कोप्योथको अमिना नयेंकरी कोटनी नजीक रह्यो थको,खेद पाम्यो, त्यारें नलकूबरनी पट्टराणी सखीसहित त्यां आवीने रावणने कहेवा लागी, के मने तुं अंगीकार कर, तो ढुं तुने ऊर्गग्रहण विद्या सम पण करूं रावणे ते वात कबूल करीने पट्टराणी पासेंथी विद्या लइ अमिना