________________
११० जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. सात्यकी मरीने नरकें गयो पनी तेना मित्र कालसंदीपक विद्याधरें नगरने चूरण करवा माटे एक शिला नगर उपर विकूर्वी. राजा ज्यारें नोगादि करे, त्यारे ते विद्याधर सात्यकीनो मित्र आवीने कहे के जो तुं मिथुनावस्था ने रूपें करी सात्यकीने पूजे, तो तुजने जीववा दश नहिं तो ताहरो ना श करीश आ वात सांजलीने राजायें जलाधारीमांहिं लिंगस्थापना करी तेनुं पूजन कयुं ते दिवसथी लोकोमा लिंगपूजानो प्रचार चाल्यो. एम वि षयासक्त प्राणी नरकें जाय ॥ १ ॥
संसारारण्यमध्ये मधुरमुखकटुप्रांतनकामधूर्ती, दहा न्मूढांश्च तत्तत्सुखलवनजनैः प्राणिनोविप्रतार्य ॥ हृत्वा तत्पुण्यवित्तं गमयति कुंगतिं ब्रह्मदत्तं यथातत्, पूर्वभ्रा तेव धीरःशिवमटति पुनस्तं तपोऽस्त्रेणनित्वा ॥ ५॥ अर्थः-(संसारारण्यमध्ये के०) संसाररूप वगडानेविपे ( मधुरमुखक टुप्रांतनृत् के० ) प्रथम मधुर अने अंते कडवा फलनो देनार एवो (काम धूर्तः के ) काम रूप धूर्त, ( तत्तत्सुखलवनजनैः के० ) ते तुब विनिश्चर एवा लवमात्र सुखना जोगववायें करीने ( मूढान् के) मूढ ( च के० ) वली ( ददान के०) माह्या एवा (प्राणिनः के०) प्राणियोने (विप्रतार्य के० ) तरीने ( तत्पुण्य वित्तं के० ) तेना पुण्यरूप वित्तने (हृत्वा के० ) हरण करीने (ब्रह्मदत्तं यथा के० ) ब्रह्मदत्तनेज जेमतेम ( कुगति के०) नरकगति प्रत्ये (गमयति के ) पमाडे . ( पुनः के०) वली (तं के) ते कामदेवने ( धीरः के० ) धीर एवो ( तत्पूर्वचाताश्व के० ) ते ब्रह्मदत्त नो पूर्वजन्मनो नाइ, जेम (तपोस्त्रेण के० ) तपरूप अस्त्रे करीने (नित्वा के०) नेदीने ( शिवं के० ) मोक्षप्रत्ये (अटति के० ) अटन करे . अ र्थात् मोद प्रत्ये जातो हवो. एम जाणवू ॥ ए२ ॥
हिं ब्रह्मदत्तनी कथा कहे . कांपिठ्यपुरने विषे ब्रह्मदत्तचकी राज्य करे . एक दिवस त्यां तेनो पूर्वनवनो मित्र कोइक साधु आव्यो, तेने जोइने चक्रवर्तीने मोहोटो हर्ष उत्पन्न थयो. तदनंतर ते साधुयें ते चक्र वर्तीने पूर्वजन्म कहेवा मांमया के हे राजन् ! सांजव्य मारा अने तारा पूर्वनव ढुं कढुं ॥श्लोक ॥ आश्वदासौ मृगौ हंसौ, मातंगावमरौतथा ॥