________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. ५ ज्ञानी बुं. एम अनिमान कयुं तेथी आर्यखपुटाचार्य प्रासादनो अंतराय करे बते गुरुयें तेने प्रतिपत्तिने पमाड्यो. पनी गुरुयें बोध कस्यो (वा के०) वली (वि ष्णुकुमारतःके) विष्णुकुमार जे मुनीश्वर तेथकी (नमुचिः के०)नमुचिनामा प्रधान ते (मृत्वा के०) मरीने (उर्गतिं के०) उर्गतिने (किंनअगमत् के०) झुं न पामतो हवो ? कवि कहे जे ते वात घटे जे.जेम (वा के०) वली (नद्योघः के०) नदीना जलनो समूह, (उन्नतं के०) चंचा एवा (तसं के०) वृदने (रु जति के०)नंग करे ये परंतु (नम्र के) नम्र एवा (वेतसं तु के०) वेतस नामा वृदने तो ( नो के०) नंग करतो नथी. अर्थात् अनिमाननो तो नंग पण थाय . परंतु विनयनो नंग कोइ ठेकाणे थतोज नथी. एम जाणवू ॥७॥
आ श्लोकमां बे दृष्टांत होवाथी प्रथम वृक्षकर यदनी कथा कहे जे. गू ढशस्त्र नगरंने विषे नुवनमुनियें वृक्षकर नामा बुधमुनिनो वादमा विजय कंस्यो. ते मरीने यद थयो. पड़ी ते यदें संघनै उपश्व करवामांमयो. तदनं तर त्यां श्रीखपुटाचार्य देवश्लायें आव्या. गुरु ते यदना घर प्रत्ये जश्ने यदना कर्णने जुना खासडानो निवेश करी तेनी बातीने विषे पोतानो पग मूकी वस्त्रे करी ते यदनुं अंग ढांकीने खपटाचार्य सुता, ते प्रनातें यदना पूजन करनारें जोइने सर्व वृत्तांत राजाने निवेदन कयुं. राजायें तिहां आ वीने सेवकोना हाथे कोरडायें करी गुरुने मारवा ममियो. ते कोरडाना प्र हार राजाना अंतःपुरमा लाग्या, ते जोश्याचार्यने पगे लागीने राजायें हमा मागी. तेवारें गुरु त्यांथी नग्या अने गुरुयें तिरस्कार पमाडेला यदें चतु विधसंघनी रक्षा करी. पडी ते गुरुयें यद विनायक रुादि देवतायें युक्त थया बता पुर प्रत्ये जश्वे पापाणनी कुंमी नगरने दरवाजे स्थापन करी सर्व देवताउने रजा यापी. देवो पोताने स्थानकें गया. ते अद्यापि पर्यंत पापा पनी कुंमिका प्रतोलिकामां देखाय . कोइ पण तेने चलावी शकतुं नर्थ।.
हवे विष्णुकुमारनी कथा कहे जे. पद्मपुर नगरने विषे पद्म नामाचक वर्ती राज्य करे . तेनो नमुचि नामा मंत्री हतो. तेने एक दिवस नास्ति क मतने प्ररूपण करता थकां सुस्थिताचार्यना लघु शिष्ये सर्व लोकोनी सम द जीती लीधो. एकदा नमुचियें कोई कार्य करीने चकीने अत्यंत प्रसन्न कयो. तेवारें चक्रीयें कडं तुं माग, ते ढुंबापुं. तेणें सात दिवस पर्यंत राज्य