________________
४०
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. थाय . जे बत्रीशे लक्षणे करी रहित पुरुष होय ते पुरुष पण साहस त था धैर्यने बले बत्रीश लक्षणो थाय . कयुं के ॥ यतः॥ अस्थिस्वर्थाः सुखं मांसे, त्वचि नोगाःस्त्रियोऽक्षिषु ॥ गतौ यानं स्वरे आझा, सत्त्वे सर्व प्र तिष्ठितं ॥ १ ॥ अर्थः-अस्थिने विषे धन अने मांसने विषे सुख, तथा नेत्रने विषे स्त्री,गतिने विषे वाहन, तथा स्वरने विषे आझा,रहीं . ए सर्व सत्त्ववंतने विषेप्रतिष्ठित जे. एरीतें पोतानुं खत्त्व आदरीने ते पुरुष,जात्यवं त सुवर्णनी पेरें शोने जे. जेम सुवर्ण अनियें तपायुं थकुं विशेष शोनाने पामे, तेम ढुं पण साहसिक थश्ने शीघ्रपणे महारा देहने स्वानाविक रूप वालो करीश ! देह कहेवो के ? तो के संदेहरहित उत्कृष्टी शोजानो करनारो . एम कहीने चय रचवानी सङा करी. पड़ी कौतुक जय अने खेदना उदयादिकें करी विचारयुक्त श्रयेला एवां सकल लोकनां देखतां थकां सत्त्व सहित ते वामन दीप्तिवंत ज्वालानीजटा रूप अनिने विषे पतंगनी पेठे पडतो हवो. पडीने तेज कणें तत्काल पाडो अमिथकी बाहिर निकटयो शहां एटली विचित्रता , के पतंग जे दीपकमां पडे , ते पाडगे निकल तो नथी, पण ए वामन पालो निकटयो ? ते आश्चर्य जे. अने महा महोटी औषधीना महिमाथकी एक रंचमात्र पण अमिमां ते बल्यो नहीं, तेमज तेने मणिना महिमाथकी अग्निथी निकलतां पूर्वदूं दिव्यरूप प्रगट थयु.
ते जो सर्व लोक अत्यंत विस्मयवंत थयां थकां सर्व दास्यपणुं पाम्यां. तेवारे सर्व राजादिकें अत्यायहें करी कुमरने वामननुं कारण पूढे ते वखत यथार्थ साचेसाची वात कुमरें कही दीधी. मंत्रनी शक्ति कही महामणि तथा औषधीनो महिमा पण कह्यो, ते कहीने पडी ते कुमर औपधीने गो पन करतो हवो. कारण के तेमज ते बेनुं रक्षण करवू, ते योग्यज .
दवे राजा अतिशय हर्षे करी, अतिशय महोत्सवें करी, जयकुमार त था जोगवती कन्यानो विवाह महोत्सव करतो हवो. जोगनी उपमावाली जोगवती कन्या तथा एकशो हाथी अने हजार घोडा राजायें कुमर जणी आप्या, तथा महेल, धन, वस्त्रादिक सर्व आप्यां. पडी जेम नोगिनी नाग कन्या साथें शेषनाग जोग करे, तेम महोटा आयहनो धणी जयराजा पण संपदा प्रत्ये पामीने नोगवती कन्यासाथै संसारनां सुख जोगवतो, आश्चर्य करतो, स्वेबायें रहेतो केटलोक काल व्यतीत करतो हवो.