________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ४४५ निमानेकरीने जे पोतानुं हीणुं चरित्र गुरुने न कहे तो तेने श्रीवीतराग देवें आराधक कह्यो नथ। ॥ ६ ॥ जेम बालक बोलतो थको कार्य अकार्य ने सरलपणे प्रकाशे तेम कपट तथा मदेंकरी रहित थइने पोतानां पाप प्रकाशीने बालोववां ॥ ७ ॥ चित्तने संवेगदशामांहे आणीने सूत्रमा शल्यो बार एटले शल्य न टालवाना विपाक देखाडवेकरीने बालोयणा देवी ॥ ७ ॥ कपटादिदोष रहित समय समयनेविषे वधते संवेगपणे अने वली निःस्टहथके जे अकार्य आचस्यां होय ते बालोववां ॥ ए ॥ए था लोयणनी उपर अट्टणमन्न अने फलीयमन्ननो दृष्टांत जाणवो. ते कथा एज पुस्तकना पहेला नागमां गौतमप्टना ग्रंथमां आवी ने त्यांथी जाणवी. __ एटला माटे सशुरुनीपासें सम्यक प्रकारें बालोव अने गुरुपण आ लोचना लेनारने प्रेरणाकरी उत्साह वधारीने सम्यक् प्रकारें बालोचना प्रापे. रोगादिक अवस्थायें गुरुने अनावें तो वली सिकादिकनी साखें था लोयण लेतोयको पण शुरु थाय जेम चेडामहाराजा अने कोणिकना संग्रा ममांहे रथमुसलना संग्रामनेविषे वरुणनामा सारथीने घा लागो तेणेकरी शरीर जर्जरीनृत थयुं तेवारे ते वरुण आत्मसाखे बालो समाधिमरण करीधाराधक थको सौधर्मदेवलोकें देवता थयो एकावतारी थइ मोदें जाशे.
एटला माटे पाप बालोयाथकी अत्यंत हलवां थाय जेम नारना व हेनार पुरुषना मस्तक उपरथी लोहादिक नार उतस्या पड़ी ते पोताना यात्माने अतिशय पणे हलवो करी माने तेम श्रावकपण बालोयण कर तां समय पापने निंदवाथकी पापरूप नारथी हलवो थाय. यतः ॥ लदु आल्हा जणणं, अप्पपरिनिवित्तियऊवं सोही ॥ मुक्करकरणं आढाणं, नि सन्नतंच सोहिगुणा ॥ १ ॥ नावार्थः-मासक्ष्मणादिक दुष्कर तप करवा थकी लक्ष्मणा आर्यानी पेठे संसारनो उल्लेद न थाय परंतु बालोयण ले वाथी अन्यंतर शल्य गयाथी संसारनो उबेद थाय श्रीनिशीथनी चुर्णिने विषे कह्यु ॥ तन्नछक्करं जं पडिसेविड तं उक्करं जं सम्मं बालोज ति ॥ अर्थः- ते बीजं कांइ जे प्रतिसेवq ते उक्कर नथी परंतु सम्यक्पणे
आलोवद् ते दुष्कर ने माटे शव्यते महोटा अनर्थ- कारण जे जे माटे कह्यु डे के शस्त्रनी पेरें, विपनी पेरें, वेतालादिकना बलमांहे पड्यानी पेरे अथवा उपयोग शून्यने यंत्र घाणीनी पेरें, प्रमादथके क्रोध पमाडेला सर्प