________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित ३३ देखाय, तो पण विषसमान जाणवां. हवे ते कामलता स्नेहवंती कुमरना गुणे खेंचाणी थकी अगुनकर्मथी दूर रहेती पोतानी निर्दयी माताने क हेवा लागी के हवे ढुं एने नहिं बांहुँ, दुं धननी अर्थिनी नथी, हुं तो गु पनी रागी . आपणुं पूर्ण पुण्य दे, तो ए आपणे घरे वे दिवस रहेलो बे, एर्नु कोडो गमे इव्य आपणे खाधुं . ते तुं जाणती नथी के झुं ?
कामलताना मुखथी एवी वाणी सांगली तो पण ते अक्काने चित्तमा न आवी अने जयकुमार उपर विरक्त थइ थकी दासीयो पासे अनादर करावती हवी. वेश्याना व्यसनीने निश्चें एमज विडंबना घटे ले. तेवारें जयकुमार पण अनिमानी बतो अपमान पामीने दरीजीनी पेठे लड़ा ने विषाद तेणें करी सहित एवो थको ते स्थानकथी निकलीने शून्य घरने विषे जइबेठगे. एवा अवसरनेविषे ते नगरना राजानी पुत्री सखीयोना परि वारें परवरीथकी नदीय क्रीडा करवा गजे, हंसनी पेठे नदीमां उतरी तेट लामां देवना योगथी तिहां तेने प्रेत वलग्यो. त्यारे जेम तदनी माल बेदी थकीनीची पडे,तेम राजकुंवरीअचेतन थथकीनूमिकायें पडी. ते वात सां नली राजायें घणो खेद धरी कुमरीने घेर तेडी अनेक उपचार कराव्या, तो पण जेम वजने, टांकणे टांकतां टांकणुं लागे नहीं, तेम उपचारे पण कुंव रीने करार न थयो, मंत्रवादीनो महिमा पण निःफल थयो. जेम हिममां बले तेने कोइ उपचार न लागे, तेम एना पण जेम उपचार करे; तेम तेम दोष वधे. त्यारें राजा आर्तध्याने पीड्यो थको दुःख धरतो नगरमध्ये पडहो वजडावतो हवो के,जे कोश्गुणी होय अने,कुंवरीने शाता करे,तो तेने रा जा ते कुंवरी परणावे,ने वली कोड सोनैया आपे. एवं सामनी जयकुमार हर्ष पामी पडहो बबीने राजाने दरबारें आव्यो. राजानी आझा पामी, मं त्रवादिनी पेरें स्नान कयुं. जपादिक मिथ्या आमंबर कस्यो, कारण के म होटे स्थानकें आमंबर करवो जोयें. ते औषधीने पाणीमांत्रण वखत बोली ते पाणी दूरथी बांटीने कुमरीने साजी करतो हवो. दिव्य औ षधीना बलथकी गुं न थाय ? आ को लोकोत्तर, महा नल्लष्ट कलाना प्रजावथी राजा चमत्कार पाम्यो, त्यारें मुदित थयो थको विचारतो हवो के ए कोई उत्तम कुलनो पुरुष . पनी पोतानी कन्याने धरती पर बेठी नागकन्या सरखी देखीने महा माहोत्सवे तेनी संघाते.परणावीने,कोड सो