________________
३२ जैनकया रत्नकोष नाग चोयो. न हवी. त्यारे तेना कदाग्रहथकी जयकुमारने कामलता पूलती हवी. जय कुमार पण प्रीतिनंग न थाय तो सारूं! एवा जयथकी ते वात कहेतो हवो. गुह्यनी वात कोश्नी आगल न कहेवी. तेमां वली स्त्रीने तो विशेष पणेन ज कहेवी. एवू जाणे ने तो पण ते कामलता नणी जयकुमरें वात कही. स्त्रीने वश पज्या गुं न करे ? ॥ यतः॥न कस्यापि प्रकाश्यं स्या, जुह्यं स्त्रीणां विशेषतः ॥ तस्यै तथापि स प्रोचे, स्त्रीवशाः किं न कुर्वते ॥१॥ पड़ी स्त्रीने सर्व वात कही तेबारें कामलतायें पण जयंकुमरने इव्य आव्यानुं कारण सर्व माताने जइ कह्यु. ते सांजली ते उष्ट परिणामवाली अक्का हर्षवंत थश्थकी कुमरनी पासेंथी मणिरत्न ग्रहवानी श्वायें नीतिनो नंग कर नारी ते अक्का एकांतपणुं ताकी जेम दूधने लोनें मांजारी बल जोती रहे, तेम बन जोति चारे दिशायें ते महामणिनी खोल करती रहे पण क्यांहि देखे नहीं. तेवारें जाण्यु जे ए पोतानी पासें राखे , एवं विचारी ते कपटी अक्कायें जयकुमरने चंडहास्य मदिरा, दधिने मि पीवरावी. तेवा रें जयकुमरने मूळ यावी के तरत गुप्तवस्त्रे जे मणि बांध्यो हतो, ते लइ लीधो. ते स्थानकें तेज वस्त्रमा मणि जेवडोज पाषाणनो कटको बांधी मू क्यो. अनुक्रमें मदिरा उतरी के तत्काल कुमर सावधान थयो, तेवारें म णिनी गांठ बांधेली दीठी तेथी विषाद न पाम्यो. केटलाएक दिवसांतरें इव्य याचवाने अर्थे मणिनी पूजा करी गांठ बोडी जो तो केवल पाषा ण दीठो. त्यारें महोटो विषाद करतो हवो. हा मुझने था पापणी अक्कायें वंच्यो !!! कदापि चंइहास्य मदिराना प्रयोगथकी मस्तक कापी लीये तो पण जेवाय एवों संनव , तथापि एणीयें तेम नथी कयुं थोडंज कांडे, फकत मणिज लीधो ले ! एम खेद करतो, अनेक विचार करतो, कामत तामां आसक्त थयो थको, जेम वृक्षनी अंदर अनि लागे, तेनी पेरें अंतः करणने विपे बलतो, व्यसनासक्त थयो थको कामलताने घेर रहेतो हवो.
दवे जयकुमार निर्धन ने एम जाणीने अक्का पोतानी पुत्रीने वारंवार कहेवा लागी के, ए निर्धन ने, माटे तुं एने काढी मूक. कडं ने केः-विन वो वित्तसंगीनां, वैदग्ध्यं कुलयोषितां ॥ दाक्षिण्यं वणिजां प्रेम, वेश्यानाममृ तं विषं ॥१॥ नावार्थः-निःस्टहीना वैनव, कुलवंति स्त्रीनुं विदग्धपणुं, व्यापारीनुं दक्षिणपj, भने वेश्यानो प्रेम, ए चारे जो ते अमृतसमान