________________
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. जाणवो ११ मायासंझा ते वक्रतारूप १२ लोनसंज्ञा ते गृकतारूप १३ शो कसंझा ते विप्रताप वैमनस्यरूप जाणवी ए नवमीथी तेरमी सुधीनी पांच संझा ते मोहनीयकर्मना उदयथी होय १४ लोकसंझा पोतानी इबाना विकल्परूप लौकिकें नचरित जाणवी ते स्वबंदे कल्पित एवा विकल्परूप लोका चारे करेली ने जेम के कोकालें एवं थयुं पण नथीने थशेपण नही. लो क एम कहे ते के कूतरा एटला यद , ब्राह्मण एटला देवता , कागडा ते पतृज ते अने मोरने पांखने वायरे गर्न रहे , अथवा मोरनां नाच करतां आंसु खरे ,ते यांसु मोरली जोली लीये हे तेथकी मोरलीने गर्न रहे . ए संज्ञा झानावरणीयकर्मना दयोपशमयकी अथवा मोहना नदय थकी नपजे . १५ धर्मसंझाते दमादिकनु सेवq तखूप जाणवी. ते मोह नीयकर्मना क्योपशमथकी उपजे ने ए धर्मसंझा ते सन्निया पंचेदि स म्यक्दृष्टिने तथा मिथ्यात्वदृष्टिने होय १६ उघसंझा ते अव्यक्तदायोप शमरूप वल्लीना समूह वृदनी उपर चडे ने इत्यादिक चिह्न ने ते, झाना वरणीयकर्मना अल्पदयोपशमथकी नपजती एवी ए उघसंज्ञा जाणवी,
हवे कपाय कहे जे तिहां कप एटले संसार तेनो आय एटले लान डे जेनेविषे तेने कषाय कहिये. ते कपाय क्रोध मान माया अने लोन लक्ष गरूप जाणवा. ए चारे कषाय ते प्रत्येकें अनंतानुबंधी, अप्रत्याख्यानी,प्र त्याव्यानी, अने संज्वलन,ए चार चार नेदें करतां तेना शोलनेद थाय; ते शोलकपायर्नु स्वरूप कहियें ये. जावजीवपर्यंत, वर्षप्रमाण, चारमास प्र माण, एकपदप्रमाण ए चारकषायनो रहेवानो काल कह्यो. तथा नरक गति पमाडे, तिर्यंचगति पमाडे, मनुष्यगति पमाडे अनें देवगति पमाडे. ए गति कही तथा सम्यक्त्व न पामे, देशविरति न पामे, सर्वविरति न पामे अने यथाख्यात चारित्रनो घात करे. ए चार कषायनां अनुक्रमे फल कह्यां. तथा पाणीनी लीटी सरखो, माटीना खोडनी रेखा अने पर्वतफाटे तेनी रेखा सरखो मले नही ए दृष्टांतें चार प्रकारनो क्रोध जाणवो. तथा तृणनी सली वालवा समान, काष्ट वालवा समान, हाड वालवा समान, अने पा पाण वालवा सरखं ए चार प्रकारचें मान जागवू तथा वासनी बोइ वालवी, वृषनमूत्र समान, मींढानासिंघसमान, निविडवांसना मूलसरखी ए चार प्रकारनी माया जाणवी तथा हलदरना रंग सरखो, अंजनना पट्टसरखो