________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ४१ जेम इंनी परिषदामा सामान्य देवतानुं वर्णन कोई करे, जेम सिंहनी प रिषदामां शीयालियानुं वर्णन करे तेम तुं वाणियानुं वर्णन करे ने ?
तेवारें याचक नट्ट पण दृढ यश्ने बोल्यो के हे राजन् ! हे सेवकजन वत्सल ! ढुं वाणियानुं वर्णन करुंडं ते तेना गुणेंकरीने करूंचं. केमके वनमा उपन्यां ने तो पण जला पुष्पने झुं मस्तकें आरोपण नथी करता? अथवा मृगनी नानियें उपनी एवी कस्तुरी पण गुं वाहाली न होय ? तेम ते नाग्यवंत देवतायें आगेलो आठ कन्यानो जरतार थयो एवो गुणा कर ते सहेज मात्र लाख सोनैया याचकने आपे ने जाणियें चालतो कल्प वृदज होयनी एवो डे. माटे तेना गुणोनुं वर्णन करूंबु.
एवी याचकना मुखथी गुणाकरनी कीर्ति सांजलीने सजाना सर्वलोक चमत्कार पाम्या. तिहां गुणाकरनो पितापण बेठो हतो ते विचारवा ला ग्यो जे निश्चय ए गुणाकर ते महारो पुत्रज डे नहितर महारुं हृदय उन्ना स पामे नही. मेघनी धारायें हणाया एवा कदंबरदना फूलनी पेरें उठ कोडी रोमराजी विकस्वर थइ तेम वली जोशिये पण एकवर्षमा ठेकाणानी खबर पडशे एवं कर्तुं हतुं माटे एमां संदेह नथी पड़ी ते याचकने रुडी रीतें पूबी निश्चय करी अन्योक्तियें गर्नितरचनायुक्त लेख लखी थापीने तेड वामाटे माणस मोकल्युं ते पुरुचे पण शीघ्र जश्ने ते लेख गुणाकरने आ प्यो गुणाकर पण प्रेमसहित पत्रने उखेडी वाचतो हवो. यतः ॥ स्वस्ति जयस्थलनगरात्, पद्मः प्रणयाशुणाकरं स्वसुतं ॥ आदिशति यथा श्रीजिन, गुरुप्रसादेन नः कुशलं ॥ १ ॥ स्वकुशलकिंवदंती झाप्या नः प्रीतये त्वया यावत् ॥ अथकार्यमार्य नवतोऽनुताश्रुताकापिपरमर्दिः ॥२॥ सुचिरात्त्ववि रहमहा, मुसहर्निदःखितानां नः ॥ तेन तेनेदानी, पत्रामृतप्रातराश सुखं ॥३॥ किंतुनवदंगसंगम, सुखाय निखिलेष्टनोजनाय वयं ॥ उच्चैस्त्वरा महेतत्, त्वरस्वतत्सिध्युपायविधौ ॥४॥ किंच ॥ पितरावुपेक्ष्य ददौ, श्वसुरौ कसि तस्थुषः स्थिरतया ते॥सत्पुरुषपथः कथमिव,नावीति विचिंत्यमेतदपि ॥५॥ स्वस्तिश्रीजयस्थल नगरथी पद्मदेव, पोताना पुत्र गुणाकरने स्नेहथी लखे जे आंहि श्रीजिनेश्वर देव गुरुनी कृपाथी अमे सर्वेकुशल बिये; वली तमारे पण त्यां श्रीजिनदेव गुरुनी कृपाथी कुशल हशे तेना खबर लखवा, जेथी अति संतोप थाय अने त्यांना अथ इति यावत् समाचार लखवा, जेणे