________________
४०३ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. प्रमाण उपजे, हे आर्य ! महोटी लक्ष्मीनी प्राप्तिविना मुजने दान नोगादि कनां कौतुक हाथीना स्नाननी पेरे निरर्थक जे.
एवी गुणाकरनी वाणी सोनलीने ते गुणधर पोतें पोतामां पंमितपणुं मानतो थको पोताने माहापणेंकरीने कहेवा लाग्यो के हे गुणाकर ! त मे इव्य उपार्जन करवाने शी चिंता करो बो ? ढुं वाणिज्यकलानेविपे घ णो माह्यो डं माटे थोडाकानमांहे लीलायें लक्ष्मीन उपार्जन करीश. वा णियाने व्यापारनी निपुणता तेहज कामधेनु ने, एम तुं निश्चय जाणजे. लक्ष्मी उपार्जन करवाना त्रण उपाय . यमुक्तं ॥प्रवीणता च वाणिज्ये, त्य तकमउपक्रमः॥ न निर्वदश्च कुत्रापि, त्रयः प्रतिनुवः श्रियः ॥१॥ व्यापारने विपे प्रवीणता,तथा जेनो क्रम तजेलो ने एवो ते ते कर्मनो नपक्रम अर्थात् यारंन, अने कोई कागे हानि था तो तेनो शोक न करे अर्थात् हानिथी वैराग्य राखी ते व्यापारथकी पालसे नहि ए त्रण व्यापारना प्रतिन ने अर्थात् जामिन ने अथवा प्रतिनमिरूप ने ॥ लक्ष्मीर्वसति वाणिज्ये. किंचि दस्ति च कर्षणे ॥अस्ति नास्ति च सेवायां,निदायां न कदाचन ॥१॥नावार्थःलक्ष्मीनो वासो व्यापारने विपेने.कांशक कृपी एटले खेतीमांहे पण लयीनो वासो , तथा चाकरीमाहे तो लक्ष्मी के अने नथी, वली निदामांहे तो लक्ष्मी कोश्वारे नज होय ॥ १ ॥
एवीरीते तेने व्यर्थ गर्व करतो देखीने पासे उनो रहेलो एवो कोक सामुश्कि शास्त्रनो जाण पुरुप हतो ते गुणधरनो अहंकार टालवाने निमि तें कहेतो हवो के हे वणिक ! तुं जूठो अहंकार म कस्य तुं लक्ष्मी नपार्जन करे एवा तहारामां लक्षण देखातां नयी तुं तो आ गुणाकर पुण्यवंत जे ए ने संगे रह्योयको सुवियो थयो . जो लक्षणरहित बोतो पण लीला नोगवे जे जेम पापाणनी शिनापण पाटियाना आधारथी तरेले तेमतुं पण या मित्र नी पासें रही एनी पुण्याश्या घणां वानां करे ले पण तहारा शरीरनेविषे एवां लक्षण देखातां नयी के जेणेकरी तुं स्वल्पमात्र पण लक्ष्मीनु उपार्जन करीने जोगवे, पण आ तहारो मित्र जाग्येकरी पूर्ण वे लदणेकरी पूर्ण ने ते लीलामात्रमांहे नुजायें अर्जितलशीनो नोगवनारो थाशे. संसार मां लक्ष्मी ते अभुत ले माटे चश्माना मृगनी पेरें ए मित्रनी पासें तहा रे सुखें रहे कोश्वारे पण कल्याणने अर्थे एनुं समीपपणुं मूकीश नही.