________________
३०४ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. हुँ कांप्रझाकर शेठना पुत्र देवकुमारनी सरखो नथी. एम कुमर बोल्यो ते वारे लोक सर्व नयन्त्रांत थयेला हता ते सर्व प्रमुदित थया. ___ हवे ते कुमर सजाना लोकने कहेतो हवो के महारुं नाम प्रेतकुमार कहेजो मदारी निंदा घणी करजो तेथी हुँ रीज पामीश पण कोइ महारी स्तुति करशो नही एवी वाणी सांजली राजा पूवा लाग्यो के हे कुमर ! तहार स्वरूप अति विस्मयकारी, अतिनयंकर, रणजगतना अहंकारने टा जनार, त्रजगतने नय नपजावनार एवं विकट केम ले ते कहे ? तेवारें कुमर बोल्यो हे राजन् ! श्हां केवली नगवान श्रावशे ते. देवकुमारनुं स्वरूप कहेशे तेवारें प्रेतकुमारनुं स्वरूप पण कदेशे. मुजने पूब्यानुं तहारे झुं प्रयो जन जे. हे राजन् ! उत्तमपुरुष होय ते पोताना गुणनुवर्णन न करे, यतः॥न स्वयं ख्यापितगुणै, गुणवानिति कथ्यते॥स्वयं संवाहितानां हि, गात्राणां निर्व तिः कुतः ॥ नावार्थः-पोताना मुखें वखाणेला गुणेकरीने पोते गुणवान कहेवातो नथी. कारण के पोतें दाबवाथी अंगनो परिश्रम क्याथी जाय.
एटलामां केवली जगवान आव्यानी वधामणी वनपालकें यावी दीधी ते सांजली राजा तथा प्रज्ञाकरशेठ धनशेठ प्रमुख सर्व नगरना लोक था वी केवली जगवानने वांदी धर्मदेशना सांजलीने वेदु कुमरनुं स्वरूप पूब ता हवा. केवली जगवान् पण ते कुमरोना पाबला नव कहेता हवा. हे राजन् ! पूर्वकत कर्मविपाकथी गुं न नीपजे. यतः ॥ यन्मनोरथशतैरगोच रो, यत् स्टशंति न गिरः कवेरपि ॥ स्वप्नवृत्तिरपि यत्र उतना हेलयैव विदधाति तविधिः ॥ नावार्थ:-जे सेंकडो मनोरथथी अगोचर ने जेने मोटा कवि नी वाणी पण स्पर्श करी शकती नथी वली जे वस्तुने विषे स्वप्नानी वृत्ति पण पहोचवी मुशकीत अर्थात् जे बाबत स्वप्ने पण बनवी उर्लन तेवी वस्तुने विधाता हेलामात्रमा निपजावे जे हवे तेना पाडला जव सांनलो.
हस्तिनागपुर नगरने विषे कोक वृक्ष श्राविकाना बे दीकरा एक सुम ति अने बीजो कुमति एवे नामे हता. तेनां जेवां नाम के तेवा परिणाम पण छे ते बेदुजणा व्यापारकरी व्यग्रचित्त थका अने वली प्रमादी थका तेवे परिणामेंकरीने तेवो धर्म करी शकता नथी कांक धर्मकार्यनेविषे सुमतिने रुचि के अने जेम ज्वरें पीडित जीवने घृतनेविषे रुचि न होय तेम कुमतिने धर्म कार्यनेविषे रुचि नथी हवे स्थविरा मोसी मध्यस्थ नावें